Een stage-update

Eindelijk eens een update van het werk dat wij hier uitvoeren. Anders zouden jullie echt denken dat we hier enkel maar zijn om tripjes te maken en het land te ontdekken.
Ik was aan het wachten op goeie foto's daarmee ;)

Een stukje internaat

Waar lopen we stage? Op een internaat 'Zaailand' uitsluitend voor jongens die vanuit de omliggende districten van Paramaribo komen of uit het binnenland (en zitten er financieel minder goed voor). Zij komen naar school in de stad omdat de onderwijskansen hier gewoon veel hoger en beter liggen. Hier moeten ze ook verplicht Nederlands spreken, maar daar vegen ze vierkant hun voeten aan. Enkel tegen ons dan, soms..

Op internaat zijn we dan ook mevrouw Lelie en Vinckier, raar.. Maarja, omdat het moet.
Mijn roepnaam is hier inmiddels, en ik schrijf het fonetisch, 'aajnes'. Omdat het Sranan afgeleid is van het Engels of toch een mix, spreken ze alles ver-engelsd uit, zodus ook de 'I'. Achja, ik ben het ondertussen al goed gewoon.

Wat moeten we hier doen? Huiswerkbegeleiding en activiteiten organiseren. Dat zijn dan ook extra's wat wij hier doen. Zonder stagiaires gebeurt hier niet zo veel. Dan moeten de jongens zichzelf en elkaar behelpen bij het huiswerk en spelen ze zelf voetbal of basket. We zijn hier meestal bezig tot een uur of half 9/9u en naar Surinaamse gewoonten doen ze ook hier alles op hun dooie gemak. We zullen wij wel zitten wachten op de moment dat ze eindelijk hun schooltas halen en beginnen. Maar dan begint voor ons ook het zware werk!
Wiskunde: spiegelen, Natuurlijke getallen, verzamelingen,.. Hoe lang is dat alweer geleden? En hoe goed waren wij allebei in wiskunde.. Haha. Correct, we waren vooral niet de uitblinkers.. We doen dus gewoon ons best. Maarja, probeer maar is te werken met een handboek van 1978.. Zo oud zijn de jongens hun boeken dus.. Overgenomen uit Nederland, uit de goeie ouwe tijd. Soms hebben er enkelen geluk dat ze met een boek van 1980 mogen werken. De zeeer gelukkigen krijgen werkbladen: uitgetypt!! Of een handboek van 2006 (dat zijn dan de enkelingen). Maar ze redden zich prima!

Dan is er nog Scheikunde, Maatschappijleer, Biologie, Geschiedenis (1979) dus hun voorgeschiedenis is ergens blijven hangen, Aardrijkskunde: ken de provincies van Nederland...?, en ga zo maar verder.
In het handboek mag natuurlijk ook niet gewerkt worden, alles wordt netjes overgeschreven in een schrift. Schrijven kunnen ze hier wel nog!

Ons activiteitenbord

Wat doen we hier nog? Computerlessen geven, en geloof mij, echt een zware taak. Ik twijfel al om les te gaan geven. Het is echt met handen en voeten uitleggen wat een muis is, een cursor, de linkerbovenhoek.. En raar maar waar: met Facebook kunnen ze als de besten overweg.. Overal 't zelfde.

Na 2 keer een uur les, zijn we stikkapot.
Een voetbalcompetitie met een in de buurt liggend internaat is ook in de maak, filmavonden (en ze lachen zich hier te pletter met animatiefilms van jong tot oud, echt hilarisch), halloween-avond, sinterklaas, een dansbattle, pleinspelen, zwemmen, baseball, koken,.. En ga zo maar door.

Baka Bana's

 Naast al deze activiteiten moeten we nog een plaatsje vinden om onze Bachelorproef hier af te krijgen. Wat doen we daarvoor?

Ik ga de mannen die hier nieuw zijn Nederlands leren door middel van eenvoudige spelvormen. Woordenschat, spelling, werkwoorden, d/t, klinkers, lettergrepen,.. dat soort zaken.

Eline zorgt er dan weer voor dat de juiste keuze gemaakt wordt in studierichtingen en de latere beroepskeuze.

In het begin verliep alles hier heel erg stroef. Geen contacten met de begeleiding, weinig contacten met de jongens. En dat gaf ons heel weinig zin om door te gaan. 2 weken heeft dat geduurd. De derde week verliep al wat vlotter en nu de vierde week verliep al heel goed. Het wordt dus steeds beter, gelukkig maar .De jongens beginnen te beseffen dat we hier zijn voor hen en dat we dus altijd klaar staan om hen te helpen en dat we er willen voor zorgen dat ze zich kunnen amuseren. We zien dan ook steeds hetzelfde groepje terugkomen, maar dat is niet erg. Zolang ze zich maar amuseren :)

Enkele van de 94 jongens

Zaailand

internaat Zaailand

Onze vierde week stage op het internaat, tijd om daar eens een blogje over te schrijven denk ik..!

Het is dan ook de eerste week dat de zaken wat op gang komen... zowel de jongens als de begeleiding en het andere personeel hebben veel tijd nodig gehad om aan nieuwe stagiaires te wennen,

ze waren soms heel onvriendelijk, waren met hun vingertje in de lucht ons aan het terecht wijzen op zaken die wij niet wisten (omdat niemand ons echt informeert over de gang van zaken), om hulp of middelen moesten we ook niet vragen, kortom we waren de eerste weken volledig op onszelf aangewezen. De directrice vond ons bovendien 'vreemd, raar' en heeft ons bijna een week genegeerd, op aanraden van onze begeleidster hebben we ons dan maar heeeeeel nederig opgesteld en vragen we haar nu enkel het nodige, proberen we mee te gaan in haar dagelijkse 'pijntjes' (ze heeft elke dag wel ergens 'pijn pijn pijn') en slijmen we maar wat ...

We zijn wel heel wat creatiever geworden, we proberen met de weinige dingen die we hebben toch ons werk te doen.

Ik heb al heel veel contacten gelegd met organisaties, personen uit de stad om activiteiten te organiseren zoals sport- of dansworkshops, voetbaltoernooi met een ander internaat, vorming etc, dat is wel heel leuk want sommige zijn heel enthousiast om mee te werken! 

Enkele van de activiteiten die we al hebben gedaan met de jongens:

*pisquiz 

*computerles

*dansworkshop

*tienbal

*filmavond (ze hebben zich doodgelachen met 'despicable me')

*gisteren een kookles 'baka bana', dat zijn soort van appelbeignets maar dan met bananenschijven erin, superlekker! Deze activiteit was echt een succes! De jongens leerden ons nog hoe we pannenkoeken bakken op hun manier, van die hele dikke pannenkoeken gebakken in een pan vol vet!

Gisteren was dus een heeeeele leuke dag, eerst heeft de kookploeg voor ons het deeg gemaakt en getoond hoe je ze bakt. Ik wou graag een foto van het 'bakproces' maar de vrouw zei 'neeeeee neeeee ik wil niet op de foto hoor - Deze vrouw staat niet op de foto' .... even later zei ze : 'jullie wouden een foto toch?' en vanaf toen wou ze poseren en met ons op de foto, de sfeer zat er goed in in de keuken, zie foto's!

'neeee deze vrouw staat niet op foto!'

Morgen maken ze voor ons bami klaar dankzij Carmelita van de bib (omdat we haar met de computer leren werken) en nemen wij (hopelijk Belgische) chocolade voor hen mee, ik kijk er al naar uit!

Keukenpersoneel

Carmelita, de gekke vrouw van de bib!

apetrots met hun baka bana's

 Volgende week gaan we een weekend naar een schooltje buiten Paramaribo (we weten nog niet precies waar maar het zal weer met de boot en bus reizen worden) om er interviews af te nemen en te verkennen want in februari gaan ortho's er misschien stage lopen, we mogen er logeren bij de directrice, ik ben benieuwd!

Ik dacht trouwens dat ik me al doodgefietst had op kamp maar ik was verkeerd! Elke dag fietsen we een half uur naar stage (en terug) en in meer dan 30°C, voor al de rest proberen we ook zoveel mogelijk met de fiets te doen, dus ik overtref mezelf haha!

Er staan nog veel leuke dingen op het programma! Ik hou jullie op de hoogte!

Eline

Colakreek enal

Over de Surinamerivier.

Colakreek heeft zijn naam niet gestolen. Het water ziet rood/bruin-achtig, net als Cola he.

Om hier te geraken, moeten we een uur in een busje zitten. Het ligt namelijk aan het vliegveld, Zanderij, en dat is al een eind weg van ons huis.
Gelukkig waren Elise en ik vrijdag nog even op uitstap geweest naar 'Berg en Dal': Kayak op en touwenparcours over de Surinamerivier, het hiken hebben we gelaten voor wat het was. Wij wouden nog even wat zwemmen, en we hebben hier trouwens al genoeg gewandeld :)

Onze kayak. We waren trouwens een perfect team! 

Maar goed, verder over Colakreek. De man die ons gisteren naar Berg en Dal had gebracht, hoorde ons praten over de Colakreek. Hij vertelde dat we daar niet met een bus van de staat zouden geraken, wat wel ons plan was, en hij bood zijn eigen diensten aan. De bus was net gepast voor wie van ons mee wou en de prijs van de bus konden we delen.
Zo gezegd, zo gedaan. De bus stond tegen 10u klaar voor onze deur.
Wijle weg! Met iets minder volk dan gepland want er moesten er nog enkelen bekomen van een kater die ze de afgelopen nacht waren tegen gekomen. Gelukkig hadden enkelen onder ons het bij een rustige film gehouden :)
Omdat we niet echt veel meer in huis hadden, vroegen we de chauffeur om te stoppen bij een Chinees om nog wat voedsel in de slaan en vroeg ik hem nog te stoppen bij het naambord van Lelydorp. Die mens wist niet echt goed wat ik bedoelde toen we daar uiteindelijk waren, maar het is me toch gelukt. Ik sta ermee op de foto!

Van hieruit was het niet zo heel ver meer. Colakreek is trouwens ook te vergelijken met de Blaarmeersen in Gent. Enkel dan wat ander water maar ook tamelijk wat volk en gezellig. Er staan overal hutjes die je kan huren om je hangmat in op te hangen en je kan er zelfs overnachten en nog heel wat andere dingen doen. Wij hebben er ons juist op onze handdoek gelegd en gezwommen. Meer hadden we niet nodig.
Het was dus eigenlijk gewoon een rustige dag.

's Avonds zijn we dan nog iets gaan eten, aan de Waterkant, heel gezellig, omdat er iemand van onze huisgenoten vertrekt vannacht. Elise is de eerste van velen die kort op elkaar het huis zullen verlaten. Zij gaat nog wat reizen in Brazilië dus daar moesten we natuurlijk eens goed op gaan eten ;)

Binnenkort zet ik trouwens ook eens een update van onze stage online voordat jullie beginnen denken dat we hier enkel maar tripjes maken :)

Tot snel!

Ines.

dezeblogheeftgeentitel

Nieuwe stageweek is terug begonnen en er is minder tijd (en minder zin) in lange blogberichten...
dat ik me niet zo goed voel, zal ook wel meespelen.. ik heb last van buikkrampen, soms misselijkheid en zit nu zonder stem. Maar goed, ik zet nog wat dingen op een rijtje voor jullie :)

*van een pisquiz krijg je geen blaasontsteking maar een hese stem blijkbaar
*er is maar één fietspad in Paramaribo (voor zover we ontdekt hebben) en dat ligt er .. vol putten en bulten
*als het je lucky day is, worden je boodschappen uit je mandje op de band geplaatst en stoppen ze die in zakjes voor jou.. kwestie van extra jobs creëren!
*voorsorteren als fietser is een kunst!
*winkelen is te vergelijken met een achtervolging... je mag zeker niet je kapstok meenemen in het pashokje, de winkelbediende houdt die bij en ALS je iets past, veronderstellen ze dat je het ZEKER meeneemt ... bizar
*de jongens op het internaat vinden sneeuw echt iets onwezenlijks ... blijft dat dan echt op je kleren liggen? En hebben jullie dan lange mouwen aan?
*check altijd het alcoholpercentage als je rum koopt voor een cocktailavond , 90gradenrum is geen aanrader ...
*de 'pornobusjes' pikken je op en zetten je af waar je maar wilt .... al moet hij om de 10 meter een stop maken. Pas als het busje vol zit, vertrekt ie.
*nieuwste ontdekking: hotelzwembad met ligbedden om de hoek waar ze frietjes verkopen !
*heel veel ballads zijn opnieuw ingezongen en vertraagd waardoor ze echt supergrappig klinken voor ons
*zaterdag gaan we een dagje naar de Colakreek, de Blaarmeersen van Suriname!
*hier en daar vind je in de supermarkt producten van Spar of Everyday
*het zou inmiddels raar zijn als er op een dag iemand van het personeel op stage geen pijn heeft of problemen

sfeerbeeld cocktailavond

dat was het voor nu, beste lezers ;) ,

tijd om te beginnen koken!

Eline

ps sorry voor het overdrijven alweer, jullie kennen me hé, maar sommige dingen zijn ook gewoon zo ;)

Raleighvallen en de Voltzberg

Ja, eindelijk de tijd gevonden om over dit onvergetelijke avontuurtje een verslag te schrijven.

Het was gewoon DE MAX!

Vier dagen weg, met ons hele huis en nog enkele Nederlandse vrienden.
Voor het chicks-huis (hier), leek het wel een team-buildingactiviteit, de sfeer is hier echt super gezellig vanaf dan.
Maar goed, ik begin van bij het begin.

Vrijdagavond, komt een busje ons ophalen. Een half uur te vroeg. (Als de Surinamers een uur met je afspreken, zijn ze altijd te laat dus wij totaal nog niet klaar natuurlijk..) Maar deze organisatie is altijd echt goed op tijd, wat positief is natuurlijk.
Alé, toch klaar geraakt, 'wijle weg'! Nog even de anderen ophalen zodat we in totaal met een leuk groepje van 15 waren met daarbij enkele mensen die de tour begeleiden: gidsen, chauffeur en een Javaanse kokkin.

Die busrit begon heel gezellig, wat wil je, iedereen uitgelaten om 4 dagen weg te zijn.
We moesten helemaal in Witagron in het Kwinti-dorp geraken wat echt een heeeel eind rijden is, in Lelydorp maakten we onze laatste stop want vanaf dan: 'einde beschaving'. Laatste levensmiddelen werden ingeslaan bij de Chinees (die zijn echt altijd open, die winkeltjes en ze hebben er echt ALLES, vergelijk het met een nachtwinkel maar dan ook overdag).

Iedereen voorzien van eten, drank, pillampen,.. konden we vertrekken. Eens van de verharde weg vanaf, begon de veldbaan-race opnieuw.. Een bauxiet-rode weg met zandplekken, bulten, putten,.. Je werd dus van de ene naar de andere kant geslingerd, maar het had zijn charmes :)
(Gijs & Sara, ineens lag ik strike als ik dacht aan onze rit tijdens de kampverkenning, het was nog net iets erger :D)   

De Bauxiet-weg

Uren en uren gingen voorbij. Er werd geslapen, gezongen, kaartspel gespeeld, gelachen.. En uiteindelijk kwamen we toch toe in Wittagron, dit is een Marrondorp (Marrons zijn de 'bosnegers', en zij zijn West-Afrikaanse slaven die in der tijd van de plantages zijn weggevlucht om in de bossen in groep te gaan leven). We kregen een overdekte plaats toegewezen en dat werd voor 1 nacht ons hangmattenkamp. Begin die maar is op te hangen, zo'n hangmat als je dat nog nooit gedaan hebt, en dan nog in het donker. Gelukkig waren er ervaren mannen en vrouwen mee die dit al eerder hadden gedaan.
Zo een hangmat ligt trouwens nog goed, als ze goed opgehangen is tenminste. Het mooiste daaraan is natuurlijk alles wat je kan zien en horen rondom jou. 's Nachts brulapen, en alle bosgeluiden, 's morgens een heel mooi uitzicht.

Hangmattenkamp 1

Zaterdag tijd om verder te gaan. Alles afbreken en op tijd naar onze afspraak met de bootsman. 10u werd uiteindelijk 11.30. Zo gaat het er hier aan toe.. Wachtend op een steiger aan de Coppename rivier, was onze korjaal dan toch op komst. Eenmaal alles ingepakt en wij bij, had de man door dat 1 van de vele lekken in de boot toch echt te groot was. Stoppen aan zijn dorp, uitstappen en wachten totdat hij dat had gerepareerd. En dat ging snel! Met een machette en een stukje hout, heeft hij dat ding gerepareerd. 

Wachten op de reparatie

Vraag mij niet hoe, maar we konden verder.   

Deze rit duurde echt lang: in een korjaal, op een houten plankje, met 3 naast elkaar gepropt, uiteindelijk zittend op een zwemvest, in de plakke zon, maar we bleven optimistisch :)
Gelukkig zagen we onderweg enkele roggen, zwarte gieren, ara's, en nog wat andere dieren.

Na drie uur op de boot, maar ik denk dat het er meer waren, ein - de - lijk aangekomen. Opnieuw een mond vol van verbazing. Waar waren we nu weer aangekomen.. Nog niet bekomen van dit, werden we opeens verwelkomd door een hele hoop doodskopaapjes in een boom. Ze kwam zelfs uit ons hand banaan eten, super schattig!    

De aapjes die tot bij ons kwamen

Ons hangmattenkamp stond dit keer boven op een rots, en had een heel hoog verdiep. We hadden dus het prachtigste uitzicht op de rivier en haar kronkels tussen een hele hoop rotsen.

Hangmattenkamp 2

Uitzicht van op ons balkon

We werden goed in het ophangen van hangmatten, dus probeerden we het zelf. Enkelen zijn op de grond beland maar de meesten hebben het 2 nachten uitgehouden. Applausje aan onszelf!

Nog steeds genietend en verwonderd van de omgeving, konden we gaan eten en het was weer heerlijk. Een heel weekend aten we Javaanse gerechten en op de beste manieren klaargemaakt!
Wist je trouwens dat piranha echt lekkere vis is! Onze chauffeur had even zijn hengel uitgeslagen en direct beet. Het enige wat je kan tegen houden om er niet van te eten, is de kop die boos naar jou ligt te loeren en met tanden bloot.

Door het lage water onderweg (want het is hier grote droge tijd), hadden we toch wat vertragingen opgelopen dus hadden we niet veel meer te doen. We zijn dan maar even gaan afkoelen, enfin ja, wat je afkoelen kan noemen want dat water in de rivier is gewoon echt warm, en was het tijd voor een potje weerwolven. Heel gezellig.
Iedereen ging trouwens vroeg slapen, want morgen was het een heel zware dag. De top beklimmen.

Ik had nog even geen zin, dus samen met Elise (onze vaste partner voor een trip) en nog wat van de jongens lagen we sterren te kijken op de rotsen. En wat een hemel daar! Onbekende sterrenbeelden omdat we aan een andere kant zitten. De grote beer, poolster, .. zijn hier zelfs niet te zien!

Vallende sterren en zelfs nog een komeet, hebben we zien passeren. Echt genieten.
Een toevallige passant (een gids van ons verblijf) is met ons nog op dierenjacht getrokken, we hadden er dan ook zelf om gevraagd. Alles was je in het donker ziet blinken door het schijnsel van je zaklamp zijn dieren: spinnen (gelukkig ben ik er geen tekengekomen), padden, kleefkikkers, allerhande vissen én kaaimannen! Rode blinkende bolletjes, gaan we er naartoe? Ja! We gaan ernaartoe. De durvers bleven achter!
Met z'n drieën + gids op weg naar die blinkende ogen. Klauterend over rotsen, uitkijkend waar je loopt om toch geen kikkers te verpletteren, springend over kleine watertjes kwamen we steeds dichter.
In een klein 'badje' waar hij niet gemakkelijk weg kon, lag onze kleine vriend. Geel, groenachtig gestreept, rustig ademhalend, lag hij daar. Echt super om te zien. Niemand van ons die een camera bij had, echt balen! Het zal voor eeuwig in ons geheugen moeten geprint blijven :-)

Zondag was de zware dag. De beklimming van de Voltzberg! Tegen 7u aan het ontbijt om in de frisse koelte te vertrekken. 7km door de jungle, en die was echt chique. Uitgezonderd die slang op de weg, een labaria, familie van de bushmaster en uiterst giftig. Maar wel weer een avontuurtje om te onthouden ;) We komen aan op een platteau'tje en ineens ligt hij voor ons. Hoe gaan we daar in godsnaam op geraken? Overal leek die berg rond te zijn en nergens liep een zichtbaar pad.. Tijd om door te gaan.

Slang (Labaria) op de weg!

De fameuze Voltzberg, op die linkse top stonden we!

Nog een half uurtje en we stonden aan zijn voet. We liepen in zijn schaduw en opeens een padje, recht omhoog. Enkele rotsen en lianen. Beide handen moesten we vrij houden samen met onze voeten om boven te geraken. Dit was echt fantastisch eigenlijk. Ons hele lichaam hebben we moeten gebruiken om boven te geraken.
Eenmaal dat pad voorbij, kwamen we aan een steile wand. Deze liep schuin/recht omhoog, zonder enige schaduw, ergens nog een struikje want we zaten natuurlijk al voorbij de boomgrens. Beginnen stappen en afzien. Ieder op zijn eigen tempo, regelmatig stoppen en drinken alhoewel die fut voor drinken wel weg was. Opletten dat je niet aan de kant liep waar de afgrond was, blijf zo ver mogelijk daar vandaan. Nog even.... Aangekomen! Het eerste wat je daar tegen komt is een fameuze 'steenman' (een hoop stenen waar je er één bij legt voor ieder die daar gepasseerd is), en dan is er het uitzicht. Magnifiek!  

Een uitzichtje

250m boven de zeespiegel, boven de boomgrens, starend op andere bergen in de verte en de schaduw van de wolken die je boven de bomen ziet hangen. Prachtig.. We keken trouwens ook uit op Brazilië, nu ik dat dan toch al gezien heb, moet ik er niet meer naartoe. Lekker makkelijk ;)

Nog even bekomen en dan de afdaling. Het deed zelfs pijn aan tenen en voeten om naar beneden te gaan. Ik probeerde het op allerlei manieren maar ik was toch blij om terug op de grond te staan.

Heel moe maar zeker en vast voldaan, kwamen we terug aan onze slaapplaats. Nog is in de rivier en dat doet zo'n deugd! Nog iets eten en de mannen hadden achter onze rug een kampvuurtje geregeld, ze gingen vissen, zeiden ze. Een hele gezellige avond! We deden een poging tot Weerwolven, maar het was te donker en niet handig daar op de rotsen en dat kampvuur. We zijn dan maar wat blijven praten en gezelligen.

Maandag dan alweer de laatste dag. Echt jammer. Net nu het zo gezellig werd!

Het laatste wat we zagen waren de moeder -of Raleighvallen. Een uurtje lopen door de jungle, en een prachtig zicht. Als het water hoger had gestaan, had dat waarschijnlijk nog veel spectaculairder geweest! Aan ons bootje op deze plek zwommen sidderalen, dat zijn ook schone beesten. Jammer dat je ze niet kan aaien..

Op deze plek zijn we niet zo lang kunnen blijven, we moesten op tijd huiswaarts vertrekken. Alles afbreken, nog iets eten en terug de boot in. Niemand die er zin in had maar de terugreis was geweldig!

De ritjes leken veel minder lang dan in het opgaan. Er werden spelletjes gespeeld in de boot, gelachen, geslapen en met water gespeeld.
De busrit was even geweldig. Het werd terug donker en dan is het het leukst. Muziek werd opgezet, er werd gezongen, gelachen en het was weer veel te snel voorbij!

Gelukkig zijn we elkaar allemaal vanavond al terug. 2 van de groep die terugkeren naar Nederland en daar moeten we natuurlijk iets op eten. Hier in huis is het ook super gezellig. We zitten bij elkaar op ieder moment dat het kan en we amuseren ons te gek :) Echt leuk!

Het was wel de laatste grote trip, want die zijn redelijk duur. Als student zijnde, groeit er jammer genoeg ook hier in deze warmte geen geld op onze rug en zullen we het houden bij kleinere uitstapjes maar natuurlijk even onvergetelijk! :)

Een fantastische groep :)

Switi Suriname

Mijn vierde week hier al, het gaat zo snel!
Alweer een jungle-ervaring rijker door afgelopen trip naar Raleighvallen/Voltzberg.
Ik zet alvast de belangrijkste feitjes van deze trip op een rijtje, meer foto's volgen op fb!

Moederval

*5 uur op een plankje in een boot geeft je een heerlijk briesje door je haar, mooi uitzicht, verbrande kop en een verlamd gat
*busritten naar het binnenland zijn ALTIJD een test voor je maag
*hangmatteren kan je leren, je wordt er wel moe van!
*kesi kesi-aapjes zijn de liefste, schattigste, zachtste, ...!
*zo'n berg van 240m verlegt je persoonlijke grenzen
*wildplassen'vrees' overwonnen, joepie en hoera voor mezelf haha
*je haar wassen in een rivier voelt best proper aan
*het is mogelijk om over een gifslang heen te stappen en niet aangevallen te worden, je hebt alleen een portie geluk nodig
*de mooiste uitzichten (van die 'on top of the world-panorama's) zijn niet op foto vast te leggen (alvast niet door mij..) maar ik heb ze toch maar gezien!
*de jungle verveelt nooit

mijn privébootje

en hier nog wat feitjes over het goede leven hier in Suriname :

*een kwartiertje = een kwartiertje of 3?4?5?
*om de hoek = zo'n km of 10 verderop
*nieuwe slogan van het land volgens ons  :'EVEN HOOR' .. klinkt beter dan 'GROEN' of 'NO SPAN' toch? :D
*we sjeezen 's avonds met een dik vet fluovest door Paramaribo om toch maar niet overreden te worden door een of andere jeep (onze huisbazin wou ons namelijk al op een scooter zetten...nee bedankt)
*onze speculoospasta-etende directrice werkelijk elke afspraak met ons vergeet ...
*elk busje = partybusje voor maar 1.25 SRD!
*braziliaanse kapsters werkelijk niks snappen van pony's of hoe je die moet knippen, hoe je uberhaupt een schaar hanteert of een pony straightent, zeker niet naar binnen gedraaid, mijn god ...
van bakra's afzetten kennen ze dan weer meer... maar niet met deze Vlaming!
*we breiden onze woordenschat voortdurend uit met Surinaamse & Hollandse woordjes
*we zijn volgens de mannen altijd 'lekker aan het wandelen' of 'lekker aan het fietsen'  .. euh ja hoor? helemaal bezweet en concentrerend op dit verkeer zonder regels?? (kon al drie keer dood geweest zijn m.a.w. lekker overdrijveeeen)
*broodjes smeren is niet echt ons ding ... zeker niet als ze kurkdroog zijn en er een nest beestjes in huist
*het klimaat is hier ook helemaal om zeep  ... ik weet alleen dat de warmste maand ook echt WARM is en dat regen af en toe deugd doet
*onze honden blaffen naar elke creool alsof ze hun kop er gaan afbijten ... zo blijven we wel veilig en blijven ze achter onze poort staan rukken en niet ervoor :o
*de weegschaal in de badkamer me 20kilo lichter weegt ... kan ook niet anders met al dat zweten
*ik heb al enkele mensen hun ziel weggenomen door ze te fotograferen (onbewust), boze vrouwen als gevolg
*uitslapen tot half acht is echt heeel lang  :)


tijd voor chocolade (woeps..)

Eline