Een weekendje Brownsberg

In één woord: Magnifiek!

Deze trip hebben we heel erg last-minute geregeld met een plaatselijke man die trips organiseert en aangeraden door onze huisbazin. Redelijk goedkoop in vergelijking met de rest en betrouwbaar.
Opnieuw samen met Elise, 1 van de meisjes die boven zit en waarmee we vorige week dolfijnen waren gaan spotten en nog twee andere studenten die dezelfde trip wilden maken.
Met ons vijf + kok, gids, zoon van de organisator en een uiterst ervaren chauffeur vertrokken we zaterdagmorgen met een kramikelig busje voor een ritje van enkele uren richting Brownsberg.

Deze rit verliep niet zonder horten en stoten, verre van zelfs! De eerste uren waren vlotjes, veel uitleg van onze gids Hendrik, echt een wandelende encyclopedie. Wat die man allemaal weet! Niet normaal.
Onderweg regelmatig eens een stopje om te ontbijten en de benen even te strekken en dan reden we de baan af en kwamen we terecht op een baantje, vol van bauxiet-rode-stof en zaten we op het wegje naar het natuurpark. Zo een weg, die wordt in de regentijd ook gebruikt door de regen om toch ergens af te zakken dus zat die vol putten en bulten en hingen we regelmatig redelijk schuin met onze bus.
Op een gegeven moment moest zelfs de airco af en alle vensters open omdat er de regel heerst: toeteren bij iedere bocht voor eventuele tegenliggers. De weg is namelijk zo smal dat enkel 1 wagen kan passeren. De auto die klimt, moet zich dan maar laten zakken tot ergens waar het breed genoeg is. Naast de wagen: een ravijn en langs de andere kant een muur van bomen/modder/struiken.
Bon, de weg wordt hobbelig en bobbelig verder gezet en we klimmen een heel eind. Dan eindelijk toch een verlossend bordje met 'Welkom in natuurpark Brownsberg' en wat we daar zagen was gewoon ge-wel-dig!
Onze blokhut lag midden in het bos/woud met uitzicht op het Brokopondo stuwmeer en een hele hoop bomen.
Iets als dit, maar op foto krijg je het nooit zo prachtig:

Bekomen van dit eerste deel met een hapje en een drankje, vertrokken we voor onze eerste tocht.
Stop 1: Irene waterval en Stop 2, als we nog konden tenminste de Leo waterval.
Goed, wij beginnen stappen, vol goeie moed natuurlijk. Die moed, die zakte ons snel tot in onze schoenen. Reden: 500m dalen en dit met een achtervolging ,over heel de weg, van een hele zwerm steekvliegen. Die beesten, ik haat ze! Grote vliegen met een naald vooraan en als ze steken is het net een prik van een spuit en sla je ze weg, dan is er bloed. Ik heb er tientallen dood geslaan maar ik denk dat we er door evenveel zijn geprikt.. Hierdoor kon je niet anders dan een hele weg wapperen met takjes en bladeren en had je geen tijd en vooral ook geen moed om te genieten van het hele bos/woud en de prachtige natuur om ons heen.
Na veel gezwoeg en gezweet enerzijds door rond ons heen te slaan en anderzijds door de hele afdaling kwamen we aan bij waterval 1 en even vond ik het een teleurstelling. Ik had er veel meer van verwacht eigenlijk. Maar goed, het water deed in ieder geval deugd.
Dan kwam de terugweg, die was echt ongeloofelijk zwaar. Het kan misschien ook liggen aan de conditie die we niet hebben :D En onze andere maatjes waarschuwden ons al dat dit nog maar een opwarmertje is voor de tour die we volgend weekend zullen ondernemen. Help!
Eenmaal toch boven geraakt, zei onze gids dat we de Leoval ook nog moesten doen. Hij kon niet meer, hij was nogal ziek geworden van te weinig suiker en te veel water en het hoogte verschil. Hij ging op het kruispunt op ons wachten. Wij dus nog verder naar de Leoval die iets verderop lag. Opnieuw zakken, foto'tje nemen en gewoon terug stijgen. Zo onhoudbaar was het met die rotte beesten (vliegen).
Ze hebben de wandeling toch wel ergens goed verpest jammer genoeg.

Ach ja, nu ben ik die tocht al lang vergeten. Terug in de blokhut werden we verwend met allerlei lekkers en vooral ook door heel wat dieren die zich aan ons kwamen voorstellen.
Eerst hadden we een Kwatta aap die van boom tot boom slingerde. Deze is volledig zwart en heeft een rood-roze gezicht. Echt super om die beesten zo van boom tot boom te zien klimmen of slingeren.
Dat werd opgevolgd door een geluid: brulapen. Machtig om te horen! Je kan het vergelijken met een zware wind die aan het razen is buiten, als jij binnen zit. Het duurde zeker tien minuten en opeens hield het op. Dat was dan de hoogste in rang die duidelijk maakte dat het genoeg was.
Als laatste ook nog enkele beestjes op de grond: hagedissen in alle kleuren en dan opeens 2 dieren, ze lijken op een slang en een krokodil vind ik, ze lagen te kronkelen dus ik dacht eerst dat het een slang was. Uiteindelijk waren het dus 2 dezelfde die lagen te paren.
Dit was er zo één:

Ik ben de naam vergeten.

Het eten, dat was plaatselijk weliswaar, klaargemaakt door Audrey, onze eigenste privé-chef.
Wat schafte de pot?: Een hele lekkere soep, met vanalles en nog wat daarin en die was echt overheerlijk! We hebben ons allemaal echt overeten. Maar dat kwam allicht ook door de Baka bana, echt, dat moet je proeven! (Ik maak het wel eens als ik terug in België ben!)

Lekkere soep met kip en heel veel groentjes!

Baka bana

Heerlijk vol gegeten, was het tijd om nog wat na te keuvelen. Heel gezellig! Op de achtergrond een ondergaande zon boven het water en het werd licht donker. Achter de wolken, kwam de volle maan te voorschijn en was het aan het bliksemen. Een heel erg mooi lichtspektakel deed hem daar voor.

Het begon alsmaar wat meer te waaien en meer te bliksemen, maar het bleef gezellig! De elektriciteit viel ook regelmatig eens weg omdat de berg waarop we zaten nogal geladen was door al het goud, bauxiet en al de rest dat er zich in verbergt. Dan deden we maar enkele kaarsjes aan, we waren voorbereid! :)
Toen we allemaal toch heel erg slaperig werden, werd het tijd om ons bed op te zoeken en goed geslapen dat we hebben! Het was eens niet zo warm als in ons kamertje in de Mozartstraat. Oef, dat deed echt eens deugd.

Eitjes, kaas, mega pompelmoes, choco,..

De volgende dag (zondag): startdag op de scouts waar ik toch eens aan al mijn leiding moest denken en ik hoopte en was er zeker van dat het daar goed ging! :)
Tijd bij ons om te ontbijten en opnieuw wat voor een ontbijt! Ook het middagmaal was weer overheerlijk!

Nog een kleine wandeling gemaakt naar een ietsje hoger gelegen viewpoint, en daar was het uitzicht ook wel weer machtig.
Daar kwam je echt helemaal tot rust en de steekvliegen vielen ook beter te verdragen. De enkelingen die zich toch in onze buurt waagden, werden één voor één uitgemoord. Niet zielig! ;)

En dan het mooiste! Terug aan onze hut. Gedaan met eten en aan het bekomen.
Dieren! Het was echt 'National Geoghraphic Live'! Een moment om ook nooit meer te vergeten.
De eerste die langs kwam was een luiaard, op zijn dooie gemak hing die wat te hangen in de boom.
Een hele tijd later nog enkele Kwatta aapjes en als laatste, echt super om te zien: een familie brulapen die ook volop aan het slingeren waren. Ze hadden ook een mini-aapje bij, echt schattig!
Zij waren de afsluiters van een prachtig weekend!
Terug een hobbelritje in de bus en zijn we moe maar heel voldaan toch terug thuis!

De luiaard :)

1 van de brulapen.

Het was echt onvergetelijk!
Ik kijk nu al uit naar de volgende tour!

Maar eerst even wat stage lopen, ik heb er zin in! :)


Ines.

joggen in de jungle

Dat we naar een climax toewerken, dat staat vast! Met de dolfijnen/plantagetour per bootje van vorige week en het weekend Brownsberg achter de rug, kijken we uit naar wat hopelijk een waar hoogtepunt wordt :  Raleighvallen en Voltzberg; een 4 daagse volgende week. 

First things First: verslag van de brownsbergtrip!

euuuh... WAAW?! Rainforrest, hello!

Nu gaan mijn ogen pas echt open... wat een natuurlijke rijkdom! heerlijk!

Zaterdagmorgen vertrokken we met het busje, samen met onze eigen kokkin Audrey - chauffeur Ronald én gids Hendrik!

Die laatste is een spraakwaterval en een man van kennis & wijsheid! Hij heeft de hele weg heen zoveel uit de doeken gedaan, ik weet niet waar te beginnen.

Aangekomen aan het natuurreservaat Brownsberg begon een tochtje van zo'n 10 km hobbel-de-bobbel en zigzag omhoog de berg op. Een test voor de maag!

Aangekomen waren we niet enkel verwonderd over de mooie natuur, geuren en kleuren, beesten maar ook over onze bijzonder leuke lodge mét schitterend uitzicht!

Na de middag begon de tocht naar de Ireneval en Leoval, twee kleine vatervalletjes met een poel. Die eerste afdaling was zowat joggen in de jungle .. we werden voortdurend geplaagd door steekvliegen! 

Gevolg : ik tierde het hele oerwoud bij elkaar als ze me prikten! Die beesten zijn ZO GROOT en hebben zo'n kanjer van een angel, daar zou je wel eens je oerkreten voor uithalen. Al rennend naar beneden via het paadje met knoesten van wortels en rotsen, bladeren en takken en zwaaiend met takken - bladeren (en in mijn geval, mijn schoudertas) daalden we meters af naar de Ireneval. Alweer badend in het zweet en nog niet bekomen van die steekvliegenplaag was er plots het mooie watervalletje. Ik heb me even op de rotsen gezet onder dat kletsende water: ZAAAAAALIG!

Gelukkig dat ik daar zo van genoten heb want de tocht terug omhoog was KILLING, zo zwaar, het was zo warm en ik kon niet goed ademen, mijn benen trilden, die beesten waren er weer, even afzien dus!

Maar uiteindelijk heb je het er voor over, die natuur is zo mooi! We hebben ook enkele viewpoints gezien, die kan je trouwens onmogelijk op foto vastleggen zoals je ze ziet .. spijtig!

Na de wandeltocht in berg en dal was er alweer een geweldig moment : vanop ons terras in de lodge hoorden we vanuit de bossen brulapen! Wat een geluid, wat een gebrul! Even abdrupt als het was begonnen, stopten ze ook weer. 

Ondanks het warme weer hebben we ook veel meer dieren gespot dan verwacht .. ik som even op : 

een luiaard (die je bijna nooit ziet daar), aapjes (waaronder de brulapen), gieren, allerlei salamanders, een immense kever, van ver een boskonijn en niet te vergeten de geur van iets wat een bosvarken heeft achtergelaten (te vergelijken met de geur van camembert haha). De steekvliegen hadden we liever niet zo vaak gezien (en gehoord). 

' s avonds een heerlijke soep gegeten van Audrey, ik ga volgende week om een surinaams kookboek voor het recept. 

Ik heb ook een nieuwe eetverslaving na dit weekend denk ik : BAKA BANA ! 

Net als appelbeignets maar dan met bananen (niet bananen zoals de onze want die noemen ze hier bakoven), maar superlekker, ik heb me er bijna ziek in gegeten (ik was niet de enige hoor!). 

Ook aan fruit geen gebrek : lekker grote pompelmoezen en watermeloen. Verwennerij!

Het was ook een hele gezellige avond met z'n vijf, het begon te bliksemen in de verte en storm, regen, noem maar op. 

Vandaag (zondag) nog een kleine klimming gedaan (zo'n 15 m maar) naar de Mazaroni top, een schitterende view, het lijkt allemaal op broccoli van bovenaf, en alweer moeilijk even prachtig op foto vast te leggen!

Ik kan niet anders dan het middagmaal vernoemen omdat het alweer zo'n lekker Javaans gerecht was : Bami kip en groenten met sambal, M M M ! Ik ben echt fan van het Javaanse eten, de roti is iets te droog voor mij met die patat enzo.

De terugweg was in het begin heavy, na het overdadig middagmaal, de hobbelige weg zigzaggend naar beneden heeft mijn maag echt beproefd!

Moe en voldaan van onze eerste binnenlandtrip, jawel!

Ook heel wat leuke surinaamse woorden geleerd. Kon het nog beter?!

Ik geniet nog na, foto's volgen op facebook, jullie opdracht : zoek de aapjes op de foto's!

Morgen eerste dag stage.. spannend!

Tijd voor reality!

Eline

zondag,leukedag!

Gisteren een hele fijne dag gehad!
Op zondag is hier aan de drukke straat een vlooienmarkt .. niet zo'n vlooienmarkt als bij ons dus maar meer met groenten en fruit en hier en daar wat boeken en oude installaties .. maar best leuk!
Dankzij Elise konden we daarna mee op een dagtripje op het water...
Het was best een heel eind fietsen tot Leonsberg, de opstapplaats, maar dat was het zeker waard!
Voor 250 SRD konden we met z'n drieën het bootje op voor een uur of 4.
Water, een briesje en veel zon, wat moet je meer hebben? DOLFIJNEN!
De eerst stille bootsman liet plots luide feestmuziek door zijn boxen knallen en toen wees ie ons op dolfijnen, vanaf toen was het pas echt genieten ... wij allemaal met de camera in aanslag om toch maar proberen er eentje vast te leggen ... telkens we er spotten was het een geweldig moment!
Na een uurtje dolfijnen spotten gingen we door naar een plantage waar nu een gemeenschap Javanen woont, hele vriendelijke mensen. Lekker eten ook, echte nasi met kipsatés en superpikante sambal!
Ondertussen was de bootsman helemaal aan het openbloeien, best grappig .. hij heeft voor ons kokosnoten gesneden, daar zaten we dan kokosmelk te drinken met een rietje uit één kokosnoot :D, onze eigen privé partyboot :p!
Tegen het einde van de boottrip wou hij zelfs met ons op de foto!
Een zeer geslaagde eerste 'tour' dus ... Ik keerde wel terug als een kreeft.
Bij thuiskomst was er ook een hele bbq georganiseerd en voorbereid .. fijne afsluiter dus!
Vandaag doen we het rustig aan met wat voorbereidend schoolwerk want morgen gaan we eens op bezoek naar onze stageplaats, ik ben benieuwd hoe lang we er op zullen fietsen .. we zitten er een heel eind van af.
Voor wie foto's wil zien, check facebook, hier duurt het een eeuwigheid voor ik er één upgeload krijg!

tijd voor 'no span'!

Eline

Op tocht door Paramaribo-city

Het was een hele drukke dag vandaag:

zoals altijd heel vroeg wakker, erover nadenken om nog even te blijven liggen en te luisteren naar alle soorten vogels en hun eigen getjielp, muggenbeten die beginnen jeuken, de warmte die op je lijf slaat, en dan toch maar beslissen om uit bed te komen. Op zo een moment is het hier 7u, bij jullie 12.

Goed, uit bed geraakt. Tijd om de deuren open te zwaaien en de wind door het huis te laten waaien. Ondertussen even goeiemorgen zeggen tegen onze waakhonden -waar je 's avonds niet altijd evenveel aan hebt tenzij je ze wakker maakt- en dan de douche in om al dat plakkerige mengsel van zonnecrème, muggenverdelger en zweet van je af te wassen.

Na het douchen wordt het tijd voor een ontbijt, buiten uiteraard. (Ik hoorde hier van Eline dat het thuis tijd is om de verwarming aan te zetten, dus waarom zou ik het laten om even een jaloers gevoel door je lijf te laten razen ;))

Als we dan uiteindelijk toch klaar waren, want we kunnen het op sommige momenten wel gewoon worden, die Surinaamse mentaliteit, gingen we op weg met de bus naar het centrum. Heel plezierig trouwens: die bussen kan je hier doen stoppen waar je het maar wil. Op iedere hoek van de straat, in het midden van een drukke baan,.. je drukt op het knopje of je steekt je arm uit en de bus stopt. Heel erg handig, maar ondenkbaar in België natuurlijk.

Zo ziet een busje eruit:

In de stad aangekomen, was het tijd om van alles te bekijken en te ontdekken. We gingen er dus een hele dag van maken.
We kwamen terecht in de 'winkelstraten', waar je meer naar de grond moet kijken om je voeten niet te breken en waardoor je dus de helft van de etalages mist. Achja, dat was ook niet zo een grote ramp want met 1 keer iets te zien, heb je ze eigenlijk allemaal gezien. De klerenwinkels zijn muf en lijken allemaal op elkaar. Toch hebben we nog wat leuks gevonden van kledij, vooral omdat het nodig is op onze stageplaats. We moeten onze benen tot aan de knie bedekken en zo ook onze schouders. Verder vind je heel erg veel juweliers/goudkopers (er zijn hier veel mensen met een gouden tand, volgens mij steken ze hun enige rijkdom in hun gebit en dus niet bij de bank of wat anders).

Maar goed, om verder te gaan. Het is zelfs vermoeiend om op ons gemak door een straat te lopen. Langs alle kanten wordt er gefloten, worden we aangesproken,.. en worden we met taxi - voorstellen omver geroepen. Wij blijven met de bus gaan, altijd een plezierige ervaring! :)

Op ieder hoekje van de straat vind je trouwens een schaafijsverkoper. Aan deze plaatselijke lekkernij hebben we ons dan ook maar eens gewaagd en het was écht lekker!

Hier zie je onze man aan het werk:

Na het geslenter door de winkelstraten werd het tijd voor het zwaardere werk. Eerst even iets eten, Popeys heet het. Iets met veel kip, frietjes, pikant en vooral vettig. Goed voor 1 keer dus.
We gaan het houden bij de meer typische en cultuurgebonden lekkernijen.
Het zwaardere werk: de stad verkennen. Die is wel prachtig. Een oud gedeelde, waarvan een hele hoop huizen soms echt op instorten lijken te staan maar waar toch nog steeds 1 of ander ministerie in gezeteld zit. Aan Kerken, Synagogen, Moskee's en andere godsdienstige gebouwen is hier ook geen gebrek. Je ziet ze zelfs gewoon naast elkaar opduiken. Maar ze zijn wel echt prachtig!

Dit zijn op een rijtje: de hervormde kerk, de Moskee met vlak daarnaast een Synagoge (die niet op de foto staat), de St. Petrus en Paulus-kathedraal en als laatste het Presidentieel Paleis vlakbij het Onafhankelijkheidsplein.
Na dit alles gezien te hebben, moesten we even tot rust komen aan de 'Waterkant', waar het ook wel erg leuk vertoeven is maar jammer genoeg werden we net iets te veel aangekeken dat we maar doorgegaan zijn naar onze laatste post voor vandaag, de Palmentuin. Erg gezellig daar om te zitten en te weten dat het omgeven is door drukke banen en je daar in het midden van al die reusachtige bomen echt niets van merkt. Je hoort er enkel de vele vogels fluiten, heel gezellig, kijk zelf maar:

 

Na deze hele voormiddag + een stuk van de namiddag zijn we nog even wat plaatselijk fruit gaan inslaan op de 'Centrale Markt'. De vrouwen zaten daar allemaal te slapen op hun stoel, ze zitten daar dan ook wel een hele dag. Het was tijd voor hen om hun uiltje te knappen, volgens mij waren ze ook zo lam van alle soorten bladeren die ze verkochten. Geen idee wat het allemaal was, als ze er maar geld voor krijgen.
Toch ook wel weer interessant om te zien. Ik heb er geen foto van, Eline nam een foto en werd boos aangekeken door de vrouwen. Aan sommige mensen moet je vragen om een foto te nemen. Ze zijn nogal bijgelovig en bij foto's gaan ze ervan uit dat hun ziel uit hun lichaam wordt gezogen op die manier. Dat respecteren we dus.

Moe maar voldaan zijn we dan toch uiteindelijk thuis gekomen en vond ik de tijd om de blog nog eens aan te vullen. Vanavond gaan we dan maar is een hapje eten in de Zuz & Zo, overheerlijke dingen voor weinig geld! :)
(Omdat we het verdient hebben hé)

Tot snel!!

Ines.

ontnuchtering : check!

Mozartstraat 89 ... onze nieuwe thuis!
Gisterenavond hebben we samen onze eerste (deftige) maaltijd gekookt : currywok! Superlekker en het gaf ons terug energie! Boodschappen doen is hier niet zo goedkoop, het geld gaat er vrij snel door... de Chinezen-supermarktjes zijn al even duur als de grote supermarkt (waar vrij veel Europese merkproducten zijn te vinden) en overal is heel weinig volk. Misschien kopen ze hier meer op de plaatselijke markt in het centrum .. dat zullen we zaterdag ontdekken.

nom nom nom!

Tijdens het koken hebben we ook de familie Pad ontdekt, we hebben dus niet enkel twee honden maar ook drie paddekes! 

well, Hello familie PAD!

Gisterenavond was er opeens een groot onweer, de lucht was helemaal roze door de bliksem en het regende superhard. Wel honderd pogingen gedaan om dat op foto te zetten: mission failed :(!

We zijn dan maar vroeg gaan slapen (21u) en ik heb veel beter geslapen, ik heb nu ook een muskietennet ! JOEPIE! 

Stand van muggenbeten na 2 dagen : ongeveer 30!

en ze zijn HUGE en jeuken verschrikkelijk 

Vandaag zijn we het winkelcentrum om de hoek gaan verkennen, was niet veel soeps..

Even later kwam de ontnuchtering ... onze Surinaamse luchtbel doorprikt : HOGESCHOOL GENT AEGHRJESMGRLLMMGBRL!

To do : 408 stage-uren in 10 (max 11) weken ... da's een minimum 40urenweek PLUS duust taken PLUS een scriptie ... waar beginnen we ? 

haha even een planning opgemaakt dus en midden in de living opgehangen.. om er ons aan te herinneren waarvoor we hier ook nog zijn :D

ondertussen verdiepen we ons wat in de tours die we nog willen doen en is het nog een chill leventje ..

vanavond op het menu : chili con carne!

tijd voor literatuur!

Eline

een beetje last..

Zo... net terug van een -hoe noem ik het- verkenningstocht doorheen de stad...
blijkbaar heb ik echt wel last van de 'jetlag' ... het kost extra parels zweet om me te concentreren in dit
verkeer nl. links rijden -de weg oversteken is nog volledig op goed geluk- ; ik zag ernaar uit om mijn eerste foto's van de stad te nemen ... ik vergeet mijn SD card in mijn laptop ..
en ik voel me echt een wandelende bloemzak.. zo futloos!
Hopelijk kunnen we dus vanavond als het donker word (tegen 19u) ons bed in, want de reis en de weinige deftige maaltijden van de afgelopen dagen hebben de energie uit ons gezogen.
vanavond dus op het menu : een lekkere wok!
en wat hebben we geleerd: onderneem niet je eerste fietstocht doorheen de stad op het warmste stuk van de dag nl. tussen 14u en 16u ... want we zitten hier met ons gat op de evenaar, heet - heter - heetst!

ondanks hebben we toch al enkele mooie plekjes gezien en gechilld aan de Waterkant!

tijd voor voedsel!

Eline

Aangekomen!

Voila. We zijn er! Hier hebben we enkele maanden lang naar uitgekeken.


Na het blits verrassings bezoek van mijn lieve vriendinnen (zie foto), konden we de trein op richting Amsterdam.

Hier hebben we een nachtje op hotel doorgebracht en hadden we op tijd het vliegtuig om zomaar even 8.45u te vliegen. De tijd vloog eigenlijk voorbij: de nieuwste films, muziek,... kregen we op een schermpje en we werden overstelpt met eten en drinken. Omkomen gingen we dus zeker niet.. Toch niet door gebrek aan voedsel althans ;)


Na een hele tijd vliegen, kwamen we aan in iets helemaal anders. 34°C, bloedheet. We konden dan nog eens een uurtje aanschuiven om langs de visum-controle te geraken. Eindelijk buiten, kon ons avontuur écht starten.
Het vervoer van de luchthaven naar ons nieuwe huis was ook geregeld, al dat ze je om je hoofd slingeren met meerdere taxi-voorstellen. Er geraken, gingen we dus zeker!
Ons busje stond op ons te wachten, en we waren niet de enigen. Eigenlijk best gezellig hoor: dicht op elkaar, spontane mensen en nog eens 2uur rijden.

De weg van de luchthaven naar het centrum is prachtig! Al lijkt het daar een ongeorganiseerde troep.
Daar zijn de huizen, (lees: hutjes) volgens mij gewoon neergeploft. Die huizen zijn ook uit alles gemaakt: hout, stenen, golfplaten,.. En heel veel spelende kinderen. Ze spelen met stokken en andere dingen in het zand, lang geleden dat ik dat nog gezien heb ;)
Het verkeer is ook soms hilarisch: er wordt op beide rijvakken gereden, ze claxonneren als er voorbij gestoken wordt, aan het rode licht wordt er afgeteld naar groen en staan ze al op de gas te duwen. En er wordt langs de andere kant gereden, dat is nog even wennen.
Hobbel hobbel hip hoi, zo gingen de wegen. Een man op de bus zei tegen me: ' de Belgische kasseien zijn er niks tegen' en hij had gelijk. Al was het echt een mooie rit!

Eenmaal aangekomen was het hier 19.00u (Belgische tijd: Twaalf uur 's nachts), werden we verwelkomd door mede-studenten of vrijwilligers in het huis en zij namen om meteen mee (naar de Zus & Zo: voor de Thuis-kijkers! :D) om nog iets te gaan eten. Zeer gezellig maar ik was eigenlijk echt te moe om er volledig van te genieten. We zijn dan maar redelijk snel in bed gekropen, het is nog wat wennen aan het tijdsverschil maar dat komt wel goed!
Heel lang geslapen, heb ik niet. Dus tijd genoeg om hier al is wat orde te scheppen in de kamer. En ze is tamelijk groot, dus plaats genoeg:

 






We hebben ook wat huisdieren, die zijn wel echt de max :)

Voila. Dit was een eerste update.
Nu is het tijd om de omgeving nog wat te verkennen!

Tot snel!

Ines.

van 15°C naar 35°C..

waar zal ik beginnen...
WE ZIJN ER!
na een hele reis en veel gesleur met toch ruim 30 kilo zijn we in ons huis in Suriname, Paramaribo.
het is even wennen, zowel aan temperaturen als aan de bevolking, de wegen (linksrijden) en rijstijl, de omgeving en onze nieuwe woonst. Voorlopig delen ik en Ines de benedenverdieping, boven ons zitten de Hollandse meisjes.

mozartstraat 89!

De eerste dagen zullen we ook nog jetlagged zijn van het lange reizen, gelukkig maakte KLM de 9 uren vliegtijd heel wat aangenamer met alle recente films, albums, series...
Ook al waren we als enigste vlucht op die luchthaven, toch hebben we meer dan een uur zitten aanschuiven om ons visum te tonen, we waren als eerste groep binnen en bleven letterlijk als laatste in de rij over na meer dan een uur... Ons vervoer was ook best een ervaring ... met twaalf en onze bagage pasten we net in het busje .. zo'n twee uur want we werden dan ook als laatste afgezet... De hele weg zat een Surinamer naast mij  zowat elke straat te benoemen en wat erin te 'bezichtigen' viel... ik hou er een heel gedesoriënteerd gevoel aan over! :D

Ons huis is best groot, onze kamers dus ook, alleen is er geen airco en dat is wel lastig slapen! Ik was om half zeven alweer wakker door licht, lawaai én ik lag te baden in het zweet. De eerste koude douche was best verfrissend na zo'n nacht!

Ondertussen heb ik vanmorgen mijn kamer ingericht, de kast ingepalmd en zijn we met de taxi (een stagiairestaxi) naar een grote (vrij Europese) supermarkt geweest om onze keukenkasten te vullen.

Deze namiddag gaan we op pad om onze nieuwe omgeving te verkennen! Meer foto's zullen dan volgen!
Voor wie adres of surinaams nummer wil, ik laat jullie nog weten!

Om af te sluiten wil ik zeker nog iedereen bedanken waar ik afscheid van nam vorig weekend...
Yalou voor de heerlijke cupcakes!
Janne en Mikey voor het verrasingsfeestje en de lekkere vispanne!
chiroleiding, Jos en Cynthia, Louise voor de leuke kadotjes die nog in mijn valies moesten worden gepropt!
en mama en papa voor deze ongelofelijke kans!

Tijd voor zon!

Eline