Binnen een week zijn we weer thuis bij mama en papa ... maar vandaag zijn we nog eens op schok geweest met onze Surinaamse mama en papa. Met de auto van papa Koen en mama Carmelita gezellig naar Commewijne rijden met kerstliedjes op de achtergrond, wieeeh!
We werden uitgenodigd bij een ex-collega van Carmelita, een lieve goedlachse vrouw die werkelijk alles zou weggeven. Haar man was net terug uit Mekka, de stiekemerd heeft er foto's gemaakt van de Ka'abba, sloeber!!
Trouwens, quote van de dag : 'Ik snap niet waarom deze mensen zoveel haast hebben op de weg mang, laat is laat toch?!' Dit schetst werkelijk perfect de Surinaamse NO SPANG-mentaliteit.
Maar goed we zaten nog niet helemaal in onze stoel of er stond al een bakje bara's voor ons op tafel, heel lekker maar als ik alles had opgegeten lag ik al achterover! Even ging ze de keuken in en hop daar was al een nieuw bakje met Indonesisch lekkers, kleefrijst met kokos erin in bladeren gewikkeld, kroepoek, softdrank. Heerlijk maar het voorgerecht was op komst... SAOTOSOEP!
Nu we hier onze laatste week voor de boeg hebben, begin ik te beseffen hoezeer ik Suriname ga missen en één onderdeel is het Surinaamse eten!
Mijn top drie :
1. Saotosoep (recept : check)
2. Javaanse bami
3. Baka bana's
Maar goed, het etentje ... Volgende ronde : bami met kip en komkommer , heerlijke saus en kruiding.
Genoeg over eten, straks denk je nog dat ik eetverslaafd ben ofzo ...
We zijn teruggekeerd met een fles met een roze Javaans drankje, een zak vol eten en een soort van olie die je in de moskee moet dragen uit Saoedi-Arabië!
Laatste week is ingegaan en er staat nog veel op het programma, boi!
Maandag : met het bootje dolfijnen spotten en bigi kaaiman vangen, in onze nek smijten en dan zit onze laatste trip er ook weer op
Rest van de week is afhankelijk van wanneer er regen valt maaaar : Paramaribo Zoo, souvenirs shoppen, bachelorproeven, kerstwinkel, bbq, ... alleen maar leuke dingen dus, geweldige afsluiter van dit avontuur!
Inmiddels hebben we afscheid genomen van onze jongens op stage, was me dat een feest! Ze zongen, dansten, schreeuwden, maakten spontaan een afscheidslied voor ons, heel gezellig! Voor het personeel hebben we wortelpuree met kippenworst gemaakt, vonden we zelf heel lekker (nog eens Vlaamse kost), zij waren iets minder enthousiast haha !
Nog enkele weetjes ..
*Met twee auto's stilstaan op de weg (en dus de enige twee vakken versperren) MAG, even langs de kant op een 'parkeerstrook ofzoiets' staan wachten KAN NIET .... LOGISCH dat alle auto's zich in bochten moeten wringen om erlangs te kunnen
*December is razend druk op de weg in Paramaribo stad, overal file omdat iedereen zijn (kerst)inkopen doet
*Na heel wat gelovige preken zijn we nog altijd geen kerkgangers geworden
*Connecties zijn alles in Suriname, ons netwerk van Surinamers heeft ons inmiddels heel wat leuke extra's opgebracht (vooral veel gratis en lekker eten :D )
De enige echt Surinaamse spreektaal!
* aaaaaj boi!
* saaaaaaaaaaaaaang !? = waaaaaat?!
* zetten = vullen (Kan je die rijst even zetten?)
* dumie soetie = slaapwel
* fawakka = hallo hoe gaat het?
* cups = bekers
* dikke bil = hahaha gewoon een dikke bil :D
* Heb je slaap? = Ben je moe?
* bommen = vuurwerk (hebben we hier al meer gezien in die drie maand dan op die éne oudejaarsavond bij ons)
Tot heeeeeel snel!
Eline
zondag 9 december 2012
vrijdag 30 november 2012
Alles kan in Suriname
Alles kan in Suriname ...
In Suriname kan je :
*Baden (douchen) in de felle regenbuien (check)
*Gaan zwemmen in de regen, uiteindelijk in bikini door de stortbui naar huis fietsen..waardoor prompt alle Surinamers hun monden openvallen, het getoeter stopt en ze stiekem vanuit hun auto foto's van ons maken
*feesten op de partybus in de regen
*(ja het regenseizoen is inderdaad begonnen..)
*lekker benen scheren met z'n allen/scheerschuimgevecht
*Van een stenen bankje met het bankje inclusief het zand in vallen (Ines: check, slappe lach Eline: check)
*De bobbies (tieten) van één van de leidsters op internaat mogen aanschouwen nadat ze eerst al trots aan jan en alleman haar nieuwe bh showde... BAM die tiet op tafel! En of we ook nog haar kale foef wouden zien "Wil je zien?"
*van de kerstversiering genieten doorheen de stad vanaf half november!
*bijna van de weg gereden worden ondanks dat je duidelijk je hele arm in de strijd gooit om duidelijk te maken DAT JE WIL AFSLAAAAAN !
*hespenrolletjes maken!!
*I ♥ Su -outfitjes kopen voor een stijlvol afscheid ;) foto's volgen!
*een dagje shoppen in alleen maar KERSTSHOPS!
*ongegeneerd te horen krijgen dat je (ver)dik(t) bent, leuk compliment om je dag te starten :D
*jezelf leuke bijnamen geven als 'oplossing' of 'stof' hahahah ... whyyyyy?
*je werkdag vullen met het maken van een saoto-soep met de stagiaires (makkelijk verdiend..)
*op date uitgenodigd worden door je stage-'kind'
*christelijke benamingen horen voor bv. een moedervlekje : 'Stippetje van God' moooooooi..
*overal in de stad achtervolgd worden door die ene taxichauffeur die je jammergenoeg je naam hebt verteld
*te lui zijn om de Mc Flurry ook te mixen en van een deksel etc te voorzien
Benieuwd wat we de laatste twee weken nog op ons brood krijgen...
The countdown is begonnen!
Eline & Ines
In Suriname kan je :
*Baden (douchen) in de felle regenbuien (check)
*Gaan zwemmen in de regen, uiteindelijk in bikini door de stortbui naar huis fietsen..waardoor prompt alle Surinamers hun monden openvallen, het getoeter stopt en ze stiekem vanuit hun auto foto's van ons maken
*feesten op de partybus in de regen
*(ja het regenseizoen is inderdaad begonnen..)
*lekker benen scheren met z'n allen/scheerschuimgevecht
*Van een stenen bankje met het bankje inclusief het zand in vallen (Ines: check, slappe lach Eline: check)
*De bobbies (tieten) van één van de leidsters op internaat mogen aanschouwen nadat ze eerst al trots aan jan en alleman haar nieuwe bh showde... BAM die tiet op tafel! En of we ook nog haar kale foef wouden zien "Wil je zien?"
*van de kerstversiering genieten doorheen de stad vanaf half november!
*bijna van de weg gereden worden ondanks dat je duidelijk je hele arm in de strijd gooit om duidelijk te maken DAT JE WIL AFSLAAAAAN !
*hespenrolletjes maken!!
*I ♥ Su -outfitjes kopen voor een stijlvol afscheid ;) foto's volgen!
*een dagje shoppen in alleen maar KERSTSHOPS!
*ongegeneerd te horen krijgen dat je (ver)dik(t) bent, leuk compliment om je dag te starten :D
*jezelf leuke bijnamen geven als 'oplossing' of 'stof' hahahah ... whyyyyy?
*je werkdag vullen met het maken van een saoto-soep met de stagiaires (makkelijk verdiend..)
*op date uitgenodigd worden door je stage-'kind'
*christelijke benamingen horen voor bv. een moedervlekje : 'Stippetje van God' moooooooi..
*overal in de stad achtervolgd worden door die ene taxichauffeur die je jammergenoeg je naam hebt verteld
*te lui zijn om de Mc Flurry ook te mixen en van een deksel etc te voorzien
Benieuwd wat we de laatste twee weken nog op ons brood krijgen...
The countdown is begonnen!
Eline & Ines
woensdag 14 november 2012
fun facts!
enkele luchtige weetjes nu we onze laatste maand hier ingaan... ik smijt er af en toe de leukste Surinaamse woordjes/uitdrukkingen tussen, ja tochhhh?!
* op een dag loop ik buiten aan ons huis .. staan er enkele Braziliaanse vrouwen ons huis te fotograferen voor de poort .. ik dacht er niet over na tot ik net weg ging door de poort. Ze spraken Portugees en ik had nét die dag geen stem - ze dachten waarschijnlijk dat ik een doofstomme was - dus ik stond daar maar in gebaren te vragen of ze wouden dat ik een foto van hen nam met ons huis op de achtergrond, want het leek alsof ze dat vroegen, ook al snapte ik niet waarom je onze gevel op je foto zou willen, ons huis ziet er van buiten als een krot uit! Maar nee, die Braziliaanse geblondeerde vrouwen wilden met MIJ op de foto. Ik stond daar dus lekker ongemakkelijk te poseren met hen ..gewoon omdat ik .. blond ben!
* sinds onze komst worden we niet alleen 'De Belgen' (we zijn nog steeds de enige) genoemd maar ook 'Kamp Zuid', gezien wij onderaan wonen - samen met Danielle, maar ach, Daan is een halve belg ;)
* na bijna twee maand stage hebben we eindelijk door dat onze jongens eigenlijk nachtraven zijn! Overdag valt er niet veel mee aan te vangen (grof uitgedrukt), ze slapen in de gang op hun matrasje, hangen wat rond, kijken bokswedstrijden. Maar eenmaal het donker is, ontwaken ze plots! Ze dansen, zingen of willen ons brasa's (knuffels) geven (hallo jongens, afstand-nabijheid??), poseren voor de foto, noem maar op!
* we, studentjes ortho Eline Vinckier en Ines Lelie, zijn uitgenodigd door - ahum! - de minister van sport om een dagje gratis mee te gaan naar de Colakreek (Blaarmeersen..) voor het personeelsfeest van het ministerie.... Connectieeeessssss boiiiii! (Johnn, I call you, boi!)
* Ines en ik beleven de laatste tijd af en toe de meest loze momenten, mogelijks is dat te wijten aan de temperaturen én de opstekende schoolmoeheid, danku Hogent om ons te overleden met bakken nutteloze taken..
* We waren op de sportbeurs met de jongens, je weet zelluuuuuf, ik heb me (even) helemaal gegeven tijdens step-aerobic - met een SKINNY en in meer dan 30°C, respect voor mezelluuuuuf!
* Niet zo funny fact : twee van onze lieve huisgenootjes hebben de Mozartstraat 89 verlaten, leeg leger leegst!!!
* Surinamers nemen geen blad voor de mond, Ines kan er van meespreken 'noh'!
* Ines eet graag brood vol kleine miertjes!
* Elke mens zit vol wormen. Ja Echt waar. Heeft cameraman Piet ons op een wansmakelijke manier duidelijk gemaakt vorig weekend. Danku Piet, nu heeft Ines dat in haar kop gestoken en zit ze al drie dagen op 't wc.
* Suriname doet wat met een mens, voor de nieuwsgierigen : bekijk onze filmreportages!
* Lieve Carmelita van de bib wil ons meenemen op een uitstapje buiten de stad, wieeeeeeeh !
* Ik kijk uit naar volgende week zondag, dan is het een dubbele feestdag voor mij hihi, onafhankelijkheidsdag (Surinaams feest van het jaar) én 1 jaar Mikeyliefdeeeeeee ♥
Zo, Gas op die lollie en GAAN GAAN GAAN!
* op een dag loop ik buiten aan ons huis .. staan er enkele Braziliaanse vrouwen ons huis te fotograferen voor de poort .. ik dacht er niet over na tot ik net weg ging door de poort. Ze spraken Portugees en ik had nét die dag geen stem - ze dachten waarschijnlijk dat ik een doofstomme was - dus ik stond daar maar in gebaren te vragen of ze wouden dat ik een foto van hen nam met ons huis op de achtergrond, want het leek alsof ze dat vroegen, ook al snapte ik niet waarom je onze gevel op je foto zou willen, ons huis ziet er van buiten als een krot uit! Maar nee, die Braziliaanse geblondeerde vrouwen wilden met MIJ op de foto. Ik stond daar dus lekker ongemakkelijk te poseren met hen ..gewoon omdat ik .. blond ben!
* sinds onze komst worden we niet alleen 'De Belgen' (we zijn nog steeds de enige) genoemd maar ook 'Kamp Zuid', gezien wij onderaan wonen - samen met Danielle, maar ach, Daan is een halve belg ;)
* na bijna twee maand stage hebben we eindelijk door dat onze jongens eigenlijk nachtraven zijn! Overdag valt er niet veel mee aan te vangen (grof uitgedrukt), ze slapen in de gang op hun matrasje, hangen wat rond, kijken bokswedstrijden. Maar eenmaal het donker is, ontwaken ze plots! Ze dansen, zingen of willen ons brasa's (knuffels) geven (hallo jongens, afstand-nabijheid??), poseren voor de foto, noem maar op!
* we, studentjes ortho Eline Vinckier en Ines Lelie, zijn uitgenodigd door - ahum! - de minister van sport om een dagje gratis mee te gaan naar de Colakreek (Blaarmeersen..) voor het personeelsfeest van het ministerie.... Connectieeeessssss boiiiii! (Johnn, I call you, boi!)
* Ines en ik beleven de laatste tijd af en toe de meest loze momenten, mogelijks is dat te wijten aan de temperaturen én de opstekende schoolmoeheid, danku Hogent om ons te overleden met bakken nutteloze taken..
 |
| loooooos |
* Niet zo funny fact : twee van onze lieve huisgenootjes hebben de Mozartstraat 89 verlaten, leeg leger leegst!!!
* Surinamers nemen geen blad voor de mond, Ines kan er van meespreken 'noh'!
* Ines eet graag brood vol kleine miertjes!
* Elke mens zit vol wormen. Ja Echt waar. Heeft cameraman Piet ons op een wansmakelijke manier duidelijk gemaakt vorig weekend. Danku Piet, nu heeft Ines dat in haar kop gestoken en zit ze al drie dagen op 't wc.
* Suriname doet wat met een mens, voor de nieuwsgierigen : bekijk onze filmreportages!
* Lieve Carmelita van de bib wil ons meenemen op een uitstapje buiten de stad, wieeeeeeeh !
* Ik kijk uit naar volgende week zondag, dan is het een dubbele feestdag voor mij hihi, onafhankelijkheidsdag (Surinaams feest van het jaar) én 1 jaar Mikeyliefdeeeeeee ♥
Zo, Gas op die lollie en GAAN GAAN GAAN!
maandag 12 november 2012
Nieuw Aurora
Nog maar vijf weken in Su!
De tijd vliegt dus genieten,
genieten, genieten is de boodschap!
Dat was alvast het motto van het voorbije weekend want we
zijn opnieuw vier dagen het binnenland in gereisd, en hoe?! Dit overtreft onze
voorbije (georganiseerde tours) trips op een bepaalde manier!
Was dit dan de echte cultuurshock? Ergens wel.
Dankzij Stichting Sabi (zorgt voor stagiaires op ons
internaat en zet een computerproject op poten in de Johannes Arabischool te Nw
Aurora) kregen we de ongelofelijke kans om af te reizen naar het binnenland,
het dorpje Nieuw Aurora aan de Surinamerivier.
Onze opdracht: interviews
afnemen van schoolkinderen, leerkrachten en dorpsbewoners over het
computerlokaal dat wordt ingericht op de plaatselijke school.
Donderdagmorgen staan we popelend klaar om 8 uur om
opgehaald te worden door ons reisgezelschap: Edgar (jongen van het internaat
die oorspronkelijk uit het dorp afkomstig is) en zijn twee neven, cameraman
Piet. Naar Surinaamse gewoonte laten ze ons wachten tot ongeveer half elf, dat
levert nog wat quality time met onze lieve huisgenotes die ons verlaten. Zondag
staat ons dus een halfleeg huis te wachten, sip!
Maar goed, eenmaal het taxibusje volgepropt zit, kan de reis
beginnen richting Nieuw Aurora. Zo’n drie uur rijden en een uur varen vanaf
Atjoni, de bootopstapplaats.
 |
| Atjoni |
Tijdens de rit was ik bijna ingedommeld tot de auto bruut
moest uitwijken voor een dronken bromfietser die ‘solliciteerde voor de dood’,
ik zweer het - het scheelde geen haar of we zaten met een Surinaams lijk!
In de boot was het weer genieten van de natuur, het water en
de stroomversnellingen (soelas) die voor ons net zo leuk waren als de boomstammetjes
maar voor de bootsman en companie minder, zij moesten de boot er immers
doorheen slepen/trekken/sleuren.
 |
| Stroomversnelling |
Om 16u kwamen we aan op Nieuw Aurora, vlak aan het schooltje
en de huisjes van leerkrachten en schoolhoofd Mevr. Despo, bij wie we zouden
logeren.
Dat liep even anders… Ze gaf ons een kamertje van enkele
vierkante meter voor onze hangmatten (ik stond al direct op een huge kever met
mijn blote voet) en al snel bleek dat ze niet zou koken voor ons of wat dan
ook. We hadden maar enkele flessen water mee en koekjes dus we vreesden al voor
een hongerig weekend. Gelukkig was er onze held, Edgar!
Na ‘vergadering’ met zijn neven kwam het ‘bevel’ om bij hun
familie te logeren. Ze vonden onze ontvangst echt niet kunnen en wilden heel
graag dat wij in een bed sliepen in het huis van hun nonkel. Daarbovenop heeft
hun familie het hele weekend gekookt voor ons, van gastvrijheid gesproken! We
waren helemaal ondersteboven van deze hartverwarmende familie die alles wat ze
hadden met ons wouden delen, fantastisch! Ze vonden het zelfs niet leuk dat wij
hen als wederdienst koekjes en chocolade gaven, dat hoort niet in hun cultuur,
gastvrijheid ten top!
Na onze ‘verhuizing’ hebben we het dorp verkend. Hutjes,
zand, kreekjes, vuurtjes, bomen en beestjes, we waren onder de indruk. Het dorp
is nog vrij primitief; er is enkel stroom in de avonduren, geen internet, slechts
enkele kleine winkeltjes, geen eettentjes, hoofdzakelijk houten hutjes en alles
gebeurt er in, op of rond de rivier. 
Vrouwen, kinderen lopen er met teilen en emmers op hun hoofd, in panjies (doeken) gewikkeld, alsof het niets is.
Vrouwen, kinderen lopen er met teilen en emmers op hun hoofd, in panjies (doeken) gewikkeld, alsof het niets is.
Vrijdag heeeeel vroeg opgestaan voor het filmen.
We hebben beelden gemaakt van op de schoolboot die kinderen uit omliggende dorpen afhaalt.
De ochtendmist hing nog over het water, prachtig!
Aangekomen op de Johannes Arabischool was het meteen tijd voor de morgenzege.
De kinderen zongen
liederen, luisterden naar het gebed en toen verwelkomden ze ons met een lied.
Ik was zo ontroerd, stond bijna te wenen, haha!
We hebben de laptops die we
meehadden, overhandigd en toen riepen alle kinderen in koor ‘dankuwel stichting
sabi’. Wat een dankbaarheid!
We hebben beelden gemaakt van op de schoolboot die kinderen uit omliggende dorpen afhaalt.
De ochtendmist hing nog over het water, prachtig!
Aangekomen op de Johannes Arabischool was het meteen tijd voor de morgenzege.
 |
| morgenzege |
 |
| overhandiging laptops |
 |
| Johannes Arabischool |
Heel wat kinderen wouden op de foto. Toen de lessen
startten, konden we starten met de interviews van de kinderen. Ik heb zo’n tien
kinderen geïnterviewd uit de oudste klassen. Ze waren heel verlegen en vonden
het best moeilijk om op de vraagjes te antwoorden, toch was het zo’n leuke ervaring!
De voormiddag vloog voorbij, we interviewden nog leerkrachten, keken toe hoe kinderen slagbal speelden, namen foto's, ...
Tijd om wat bij te komen en hoe kan dat beter dan in een hangmat? Met vers geplukte sinaas bij de hand, even de ogen sluiten en daar stond al weer een lekkere maaltijd voor ons klaar! Zo verwend.
Om toch nog iets actiefs te ondernemen, besloten we de korjaal te nemen en naar een zandbank te peddelen. Hoe geweldig was dat, een privé-strandje en heerlijk water om in te zwemmen, baden,... GENIETEN!
 |
| Korjaal |
Het schoolwerk en thuisfront waren even heel ver weg, enkel stilte (op enkele oerwoudgeluiden en kabbelend water na) en lekkere zonnestralen overheersten op dat moment. De Surinamerivier: Heaven!
 |
| mijn privé-strandje 'sipaliwini beach' |
Het werd snel donker en we zijn kaaimannen gaan zoeken! In een kreekje kon je met een lampje de ogen van zeker 15 kaaimannen spotten, zooo spannend!
 |
| kaaimannen spotten |
Zaterdag, tijd voor de laatste interviews, met dorpsbewoners deze keer. Alweer een interessante ervaring want je denkt er niet over na dat er nog mensen zijn die niet weten wat een computer is en wat je ermee kan doen.
Verder zouden we zelf koken, dat was buiten tanteke gerekend want ze vond het niet kunnen dat wij als gasten zelf ons eten zouden klaarmaken! Hangmat maar terug opgehangen en laat die kokosnoten, banaantjes, sinaas,... maar aanbrengen!
Aan de oever van de rivier nog enkele pogingen ondernomen om te vissen maar het enige wat aan mijn haakje hing was : een vieze handdoek of beplanting... teleurstelling!
Tijdens het fotograferen van het dorpje nog op een mini-bakkerijtje gekomen en lekkere warme broodjes gekocht. Nog een leuk zelfgemaakt souvenir gekocht en de dag was weer compleet!
 |
| op het voetbalveld |
Een potje golfen (kaartspel) met Edgar, Ines en Samuel en dan zit ons avontuur er helemaal op, rest ons alleen nog de terugkeer op zondag... Afscheid van Nieuw Aurora, een geweldige familie, misschien zelfs wel van het binnenland ..!
New Aurora
Eindelijk nog eens een blogbericht.
Wist je dat we al over de helft zitten? Nog 5 weken en we zijn terug in het koude Belgenland.
De komende weken zullen volgens mij voorbij vliegen, genieten is dus nog de boodschap!
Goed, ik ben hier weer met een prachtverhaal, althans toch een pracht avontuur!
Eerst leg ik even de opzet uit:
Stichting Sabi, een Nederlandse organisatie steunt projecten in Suriname. Zo hebben zij bij ons op Zaailand (internaat) een computerproject opgestart indertijd.
Zij hebben in de school op New Aurora ook een computerproject opgestart maar natuurlijk valt dat niet makkelijk op te volgen. Dit dorp ligt op 3uur rijden met de auto, en nog eens 2uur varen met de boot verwijderd van de stad. Een heel eind dus.
En wij kregen het aanbod om naar daar te reizen en interviews af te nemen van de schoolkinderen, de juffen en inwoners van het dorp. Aan hen moesten we vragen of ze ooit al al met een pc gewerkt hadden, of ze uberhaupt wisten wat een pc was, of ze internet kenden en waarom het belangrijk is dat er een computerruimte is/komt?
Samen met ons ging Edgar, een jongen van op internaat en oorspronkelijk uit New Aurora. Hij ging het vervoer regelen: 2 neven van hem Samuel en Derek, ook van daar. En daarbij nog de cameraman, Piet voor de vrienden, reisden we van donderdag tot zondag af naar het diepe binnenland.
Het verhaal:
Donderdag vroeg in de ochtend, stonden Eline en ik al te popelen om te vertrekken. Enkele van onze huisgenootjes kwamen ons uitzwaaien omdat zij in die tijd naar huis zouden vertrekken.
8u werd half 9. Half negen werd 9u. Telefoon van Edgar: We vertrekken we vertrekken!
Het werd half 10. Twintig voor 10, telefoon: Ines zet jullie nog maar rustig neer. We komen er aan eerst nog wat problemen met de auto, het zal 10u zijn.
Haha, 10u, nog niemand.. Terug telefoon: Ben je het beu van te wachten? (Mijn 'hallo' klonk al eerder onvriendelijk, vandaar), we zijn op Tourtonnelaan (een straat dicht bij ons), welk nummer was het? Joehee, 10.20u, ze hebben het gehaald!
Zo gaat het er hier aan toe.. We zijn het ondertussen al gewoon.
Afscheid genomen van onze vriendinnen, tijd om te gaan. De auto zat afgeladen vol! Voorraad voor de familie daar (rijst, soft = limonade, drinkwater, ...), wij hadden een doos laptops mee om aan de school te schenken (vanuit Stichting Sabi). En dan nog de cameraman met zijn spullen maar we zijn tot in Atjoni geraakt. Hier moesten we de boot in, met al dat gerief. De boot zat ook goed vol maar we hadden allesinds meer plaats dan in de boot naar de Raleighvallen.. Gelukkig! :)
Wat we onderweg zagen was fantastisch, adembenemend,.. Maar wat we in het dorp zagen was gewoon onbeschrijflijk..! Nog nooit gezien, jawel, gezien op National Geographic of een ander informatief programma..
De eerste stappen tussen de hutjes door gaven me een instant kamp-gevoel en ik dacht even dat ik in Afrika zat.
Vrouwen doen de was op een steen, op diezelfde steen maken ze 'van-de-nacht-ervoor-geschoten-tapir' schoon voor het avondeten, kinderen zwemmen rond in de Surinamerivier, ze dragen een touwtje rond hun middel om ze te beschermen tegen kwade geesten, vrouwen inclusief kinderen dragen tonnen/emmers/schalen op hun hoofd, er wordt gevaren in een korjaal, iedereen beschikt over een kostgrondje, er is een kookhut waarin men alles klaarmaakt op een houtvuurtje, het weinige dat ze hebben willen ze delen met ons,.. Ongezien fantastisch..!
Wij kwamen toe en deden gewoon mee met het leven daar, primitief en het lag me. Ik heb er echt van genoten en ik wilde even niet meer terug!
We zijn ongeloofelijk goed ontvangen door de familie van Edgar en zijn neven. We kregen eten, drinken, .. En we moesten zelf niets doen, waar we ons natuurlijk niet al te goed bij voelden. Ik heb maar was cassaves naar huis helpen dragen, dat was het enige dat ik mocht. :)
We schonken hen koekjes op het einde, dat mochten we eigenlijk ook niet doen. We hebben hen uitgelegd hoe onze cultuur in elkaar zit. Zo begrepen ze het, en hebben ze het toch maar aangenomen.
De interviews:
Onze dag startte donderdag om 7u. Tegen die tijd moesten we aan de schoolboot staan om mee kinderen op te halen vanuit omliggende dorpen die in Nw Aurora naar school gaan.
Tegen dat zij aankwamen ging de bel. 8u, tijd voor de vlaggenceremonie en het ochtendgebed.
Alle kinderen op rijtjes per klas, 1 klas rond de Surinaamse vlag. Alle kinderen zingen samen het volkslied en de vlag wordt rustig opgelaten. In stilte gaan ook zij in hun rij en zingen de kinderen het ene lied na het andere. De dagteksten worden door een juf voorgelezen en wij 'de gasten' worden ook verwelkomd. Ook voor ons wordt een lied gezongen en ik werd er zowaar emotioneel van.
Tijd om de computers te schenken, dit is een stap vooruit voor de school en die werden met open armen ontvangen.
De school beschikt al over 4 zonnepanelen om de laptops op te laden. Oh ja, over elektriciteit gesproken. Stroom is er enkel 's avonds van 19u tot 23u. Enkel als er ergens in het dorp een rouwfeest is, blijft de stroom een hele nacht. (Op zo een feest wordt er gedanst en gedronken, een hele nacht lang).
De interviews van de kinderen en juffen gingen heel vlot dus waren we iets na de middag klaar. Tijd om even uit te rusten en waarin kan dat beter dan een hangmat, tussen mango, sinaas-en kokosbomen..?! Oh ja, bananenbomen ook, niet onbelangrijk! Van deze hebben we dan ook rijkelijk gesmuld tijdens het hangmatteren.
Edgar was van plan ons veel te laten zien dus als we uitgerust waren, stapten we met ons 4 (Edgar, Eline, cameraman en ik) de korjaal in. Waterscheppend en peddelend vaarden we weg van het dorp, de Surinamerivier over naar een enorme zandbank. En die was leeg. Ons eigen privéstrand in de rivier. Wie kan dat zeggen?!
Een hele namiddag lang hebben we gezwommen en nog net voor het donker waren we terug. Tijd om het dorp te ontdekken, ookal was het donker. Dat was niet erg.
Alles liet hij ons zien zoals de vorige plek waar zijn familie woonde maar daar weg gejaagd is, de begraafplaats, de woning van de vroegere kapitein van het dorp...
Goed dat Edgar erbij was, met ons 2 hadden we zeker verloren gelopen. Alle huisjes en paadjes, het lijkt echt zo hard op elkaar..
Wat hebben we nog meer gezien?
Het voetbalveld waar iedere avond tegen 18u gevoetbald wordt, zuurzakken (fruit), kaaimannen in het donker, een dode kaaiman in het licht, mango's, sinaas, ananas, bananen, bosbrandjes om plaats te maken om te zaaien, een vuile dikke spin, het huishouden in de rivier, de polikliniek, kindjes die nieuwsgierig zijn maar toch niet dichter durven komen, spelende kinderen in de rivier,... Magnifiek!
Dit verhaal en avontuur was fantastisch maar daar horen vooral veel beelden bij..
Ik zal die dus nog uitgebreid moeten tonen eens terug thuis.
Dit avontuur heeft voor mij alle trips overtroffen! Gewoon midden in het echte leven, meedraaien en ervan genieten. Ik wilde echt helemaal niet weg! De mensen waren zo vriendelijk en ze willen ons terug zien.
Wie weet... ;)
Het was fan-tas-tisch!
Wist je dat we al over de helft zitten? Nog 5 weken en we zijn terug in het koude Belgenland.
De komende weken zullen volgens mij voorbij vliegen, genieten is dus nog de boodschap!
Goed, ik ben hier weer met een prachtverhaal, althans toch een pracht avontuur!
Eerst leg ik even de opzet uit:
Stichting Sabi, een Nederlandse organisatie steunt projecten in Suriname. Zo hebben zij bij ons op Zaailand (internaat) een computerproject opgestart indertijd.
Zij hebben in de school op New Aurora ook een computerproject opgestart maar natuurlijk valt dat niet makkelijk op te volgen. Dit dorp ligt op 3uur rijden met de auto, en nog eens 2uur varen met de boot verwijderd van de stad. Een heel eind dus.
En wij kregen het aanbod om naar daar te reizen en interviews af te nemen van de schoolkinderen, de juffen en inwoners van het dorp. Aan hen moesten we vragen of ze ooit al al met een pc gewerkt hadden, of ze uberhaupt wisten wat een pc was, of ze internet kenden en waarom het belangrijk is dat er een computerruimte is/komt?
Samen met ons ging Edgar, een jongen van op internaat en oorspronkelijk uit New Aurora. Hij ging het vervoer regelen: 2 neven van hem Samuel en Derek, ook van daar. En daarbij nog de cameraman, Piet voor de vrienden, reisden we van donderdag tot zondag af naar het diepe binnenland.
Het verhaal:
Donderdag vroeg in de ochtend, stonden Eline en ik al te popelen om te vertrekken. Enkele van onze huisgenootjes kwamen ons uitzwaaien omdat zij in die tijd naar huis zouden vertrekken.
8u werd half 9. Half negen werd 9u. Telefoon van Edgar: We vertrekken we vertrekken!
Het werd half 10. Twintig voor 10, telefoon: Ines zet jullie nog maar rustig neer. We komen er aan eerst nog wat problemen met de auto, het zal 10u zijn.
Haha, 10u, nog niemand.. Terug telefoon: Ben je het beu van te wachten? (Mijn 'hallo' klonk al eerder onvriendelijk, vandaar), we zijn op Tourtonnelaan (een straat dicht bij ons), welk nummer was het? Joehee, 10.20u, ze hebben het gehaald!
Zo gaat het er hier aan toe.. We zijn het ondertussen al gewoon.
Afscheid genomen van onze vriendinnen, tijd om te gaan. De auto zat afgeladen vol! Voorraad voor de familie daar (rijst, soft = limonade, drinkwater, ...), wij hadden een doos laptops mee om aan de school te schenken (vanuit Stichting Sabi). En dan nog de cameraman met zijn spullen maar we zijn tot in Atjoni geraakt. Hier moesten we de boot in, met al dat gerief. De boot zat ook goed vol maar we hadden allesinds meer plaats dan in de boot naar de Raleighvallen.. Gelukkig! :)
 |
| Onze boot bij vertrek |
Wat we onderweg zagen was fantastisch, adembenemend,.. Maar wat we in het dorp zagen was gewoon onbeschrijflijk..! Nog nooit gezien, jawel, gezien op National Geographic of een ander informatief programma..
De eerste stappen tussen de hutjes door gaven me een instant kamp-gevoel en ik dacht even dat ik in Afrika zat.
 |
| Een stukje van het dorp |
Wij kwamen toe en deden gewoon mee met het leven daar, primitief en het lag me. Ik heb er echt van genoten en ik wilde even niet meer terug!
We zijn ongeloofelijk goed ontvangen door de familie van Edgar en zijn neven. We kregen eten, drinken, .. En we moesten zelf niets doen, waar we ons natuurlijk niet al te goed bij voelden. Ik heb maar was cassaves naar huis helpen dragen, dat was het enige dat ik mocht. :)
We schonken hen koekjes op het einde, dat mochten we eigenlijk ook niet doen. We hebben hen uitgelegd hoe onze cultuur in elkaar zit. Zo begrepen ze het, en hebben ze het toch maar aangenomen.
 |
| Kinderen van de school |
Onze dag startte donderdag om 7u. Tegen die tijd moesten we aan de schoolboot staan om mee kinderen op te halen vanuit omliggende dorpen die in Nw Aurora naar school gaan.
Tegen dat zij aankwamen ging de bel. 8u, tijd voor de vlaggenceremonie en het ochtendgebed.
Alle kinderen op rijtjes per klas, 1 klas rond de Surinaamse vlag. Alle kinderen zingen samen het volkslied en de vlag wordt rustig opgelaten. In stilte gaan ook zij in hun rij en zingen de kinderen het ene lied na het andere. De dagteksten worden door een juf voorgelezen en wij 'de gasten' worden ook verwelkomd. Ook voor ons wordt een lied gezongen en ik werd er zowaar emotioneel van.
Tijd om de computers te schenken, dit is een stap vooruit voor de school en die werden met open armen ontvangen.
 |
| De bibliotheek/computerlokaal + 4 zonnepanelen |
 |
| De kinderen tijdens de liederen en het gebed |
De school beschikt al over 4 zonnepanelen om de laptops op te laden. Oh ja, over elektriciteit gesproken. Stroom is er enkel 's avonds van 19u tot 23u. Enkel als er ergens in het dorp een rouwfeest is, blijft de stroom een hele nacht. (Op zo een feest wordt er gedanst en gedronken, een hele nacht lang).
De interviews van de kinderen en juffen gingen heel vlot dus waren we iets na de middag klaar. Tijd om even uit te rusten en waarin kan dat beter dan een hangmat, tussen mango, sinaas-en kokosbomen..?! Oh ja, bananenbomen ook, niet onbelangrijk! Van deze hebben we dan ook rijkelijk gesmuld tijdens het hangmatteren.
Edgar was van plan ons veel te laten zien dus als we uitgerust waren, stapten we met ons 4 (Edgar, Eline, cameraman en ik) de korjaal in. Waterscheppend en peddelend vaarden we weg van het dorp, de Surinamerivier over naar een enorme zandbank. En die was leeg. Ons eigen privéstrand in de rivier. Wie kan dat zeggen?!
Een hele namiddag lang hebben we gezwommen en nog net voor het donker waren we terug. Tijd om het dorp te ontdekken, ookal was het donker. Dat was niet erg.
Alles liet hij ons zien zoals de vorige plek waar zijn familie woonde maar daar weg gejaagd is, de begraafplaats, de woning van de vroegere kapitein van het dorp...
Goed dat Edgar erbij was, met ons 2 hadden we zeker verloren gelopen. Alle huisjes en paadjes, het lijkt echt zo hard op elkaar..
 |
| Ons privéstrand |
 |
| De korjaal |
 |
| Het fruit rond onze hangmat |
 |
| Spelende kinderen in de rivier |
Het voetbalveld waar iedere avond tegen 18u gevoetbald wordt, zuurzakken (fruit), kaaimannen in het donker, een dode kaaiman in het licht, mango's, sinaas, ananas, bananen, bosbrandjes om plaats te maken om te zaaien, een vuile dikke spin, het huishouden in de rivier, de polikliniek, kindjes die nieuwsgierig zijn maar toch niet dichter durven komen, spelende kinderen in de rivier,... Magnifiek!
 |
| De afwas in de rivier |
 |
| Tapir schoonmaken |
Dit verhaal en avontuur was fantastisch maar daar horen vooral veel beelden bij..
Ik zal die dus nog uitgebreid moeten tonen eens terug thuis.
Dit avontuur heeft voor mij alle trips overtroffen! Gewoon midden in het echte leven, meedraaien en ervan genieten. Ik wilde echt helemaal niet weg! De mensen waren zo vriendelijk en ze willen ons terug zien.
Wie weet... ;)
 |
| We wilden niet naar huis!! |
Het was fan-tas-tisch!
woensdag 24 oktober 2012
Een stage-update
Eindelijk eens een update van het werk dat wij hier uitvoeren. Anders zouden jullie echt denken dat we hier enkel maar zijn om tripjes te maken en het land te ontdekken.
Ik was aan het wachten op goeie foto's daarmee ;)
Naast al deze activiteiten moeten we nog een plaatsje vinden om onze Bachelorproef hier af te krijgen. Wat doen we daarvoor?
Ik was aan het wachten op goeie foto's daarmee ;)
 |
| Een stukje internaat |
Waar lopen we stage? Op een internaat 'Zaailand' uitsluitend voor jongens die vanuit de omliggende districten van Paramaribo komen of uit het binnenland (en zitten er financieel minder goed voor). Zij komen naar school in de stad omdat de onderwijskansen hier gewoon veel hoger en beter liggen. Hier moeten ze ook verplicht Nederlands spreken, maar daar vegen ze vierkant hun voeten aan. Enkel tegen ons dan, soms..
Op internaat zijn we dan ook mevrouw Lelie en Vinckier, raar.. Maarja, omdat het moet.
Mijn roepnaam is hier inmiddels, en ik schrijf het fonetisch, 'aajnes'. Omdat het Sranan afgeleid is van het Engels of toch een mix, spreken ze alles ver-engelsd uit, zodus ook de 'I'. Achja, ik ben het ondertussen al goed gewoon.
Mijn roepnaam is hier inmiddels, en ik schrijf het fonetisch, 'aajnes'. Omdat het Sranan afgeleid is van het Engels of toch een mix, spreken ze alles ver-engelsd uit, zodus ook de 'I'. Achja, ik ben het ondertussen al goed gewoon.
Wat moeten we hier doen? Huiswerkbegeleiding en activiteiten organiseren. Dat zijn dan ook extra's wat wij hier doen. Zonder stagiaires gebeurt hier niet zo veel. Dan moeten de jongens zichzelf en elkaar behelpen bij het huiswerk en spelen ze zelf voetbal of basket. We zijn hier meestal bezig tot een uur of half 9/9u en naar Surinaamse gewoonten doen ze ook hier alles op hun dooie gemak. We zullen wij wel zitten wachten op de moment dat ze eindelijk hun schooltas halen en beginnen. Maar dan begint voor ons ook het zware werk!
Wiskunde: spiegelen, Natuurlijke getallen, verzamelingen,.. Hoe lang is dat alweer geleden? En hoe goed waren wij allebei in wiskunde.. Haha. Correct, we waren vooral niet de uitblinkers.. We doen dus gewoon ons best. Maarja, probeer maar is te werken met een handboek van 1978.. Zo oud zijn de jongens hun boeken dus.. Overgenomen uit Nederland, uit de goeie ouwe tijd. Soms hebben er enkelen geluk dat ze met een boek van 1980 mogen werken. De zeeer gelukkigen krijgen werkbladen: uitgetypt!! Of een handboek van 2006 (dat zijn dan de enkelingen). Maar ze redden zich prima!
Wiskunde: spiegelen, Natuurlijke getallen, verzamelingen,.. Hoe lang is dat alweer geleden? En hoe goed waren wij allebei in wiskunde.. Haha. Correct, we waren vooral niet de uitblinkers.. We doen dus gewoon ons best. Maarja, probeer maar is te werken met een handboek van 1978.. Zo oud zijn de jongens hun boeken dus.. Overgenomen uit Nederland, uit de goeie ouwe tijd. Soms hebben er enkelen geluk dat ze met een boek van 1980 mogen werken. De zeeer gelukkigen krijgen werkbladen: uitgetypt!! Of een handboek van 2006 (dat zijn dan de enkelingen). Maar ze redden zich prima!
Dan is er nog Scheikunde, Maatschappijleer, Biologie, Geschiedenis (1979) dus hun voorgeschiedenis is ergens blijven hangen, Aardrijkskunde: ken de provincies van Nederland...?, en ga zo maar verder.
In het handboek mag natuurlijk ook niet gewerkt worden, alles wordt netjes overgeschreven in een schrift. Schrijven kunnen ze hier wel nog!
In het handboek mag natuurlijk ook niet gewerkt worden, alles wordt netjes overgeschreven in een schrift. Schrijven kunnen ze hier wel nog!
 |
| Ons activiteitenbord |
Wat doen we hier nog? Computerlessen geven, en geloof mij, echt een zware taak. Ik twijfel al om les te gaan geven. Het is echt met handen en voeten uitleggen wat een muis is, een cursor, de linkerbovenhoek.. En raar maar waar: met Facebook kunnen ze als de besten overweg.. Overal 't zelfde.
Na 2 keer een uur les, zijn we stikkapot.
Een voetbalcompetitie met een in de buurt liggend internaat is ook in de maak, filmavonden (en ze lachen zich hier te pletter met animatiefilms van jong tot oud, echt hilarisch), halloween-avond, sinterklaas, een dansbattle, pleinspelen, zwemmen, baseball, koken,.. En ga zo maar door.
Een voetbalcompetitie met een in de buurt liggend internaat is ook in de maak, filmavonden (en ze lachen zich hier te pletter met animatiefilms van jong tot oud, echt hilarisch), halloween-avond, sinterklaas, een dansbattle, pleinspelen, zwemmen, baseball, koken,.. En ga zo maar door.
 |
| Baka Bana's |
Ik ga de mannen die hier nieuw zijn Nederlands leren door middel van eenvoudige spelvormen. Woordenschat, spelling, werkwoorden, d/t, klinkers, lettergrepen,.. dat soort zaken.
Eline zorgt er dan weer voor dat de juiste keuze gemaakt wordt in studierichtingen en de latere beroepskeuze.
In het begin verliep alles hier heel erg stroef. Geen contacten met de begeleiding, weinig contacten met de jongens. En dat gaf ons heel weinig zin om door te gaan. 2 weken heeft dat geduurd. De derde week verliep al wat vlotter en nu de vierde week verliep al heel goed. Het wordt dus steeds beter, gelukkig maar .De jongens beginnen te beseffen dat we hier zijn voor hen en dat we dus altijd klaar staan om hen te helpen en dat we er willen voor zorgen dat ze zich kunnen amuseren. We zien dan ook steeds hetzelfde groepje terugkomen, maar dat is niet erg. Zolang ze zich maar amuseren :)
 |
| Enkele van de 94 jongens |
Zaailand
 |
| internaat Zaailand |
Het is dan ook de eerste week dat de zaken wat op gang komen... zowel de jongens als de begeleiding en het andere personeel hebben veel tijd nodig gehad om aan nieuwe stagiaires te wennen,
ze waren soms heel onvriendelijk, waren met hun vingertje in de lucht ons aan het terecht wijzen op zaken die wij niet wisten (omdat niemand ons echt informeert over de gang van zaken), om hulp of middelen moesten we ook niet vragen, kortom we waren de eerste weken volledig op onszelf aangewezen. De directrice vond ons bovendien 'vreemd, raar' en heeft ons bijna een week genegeerd, op aanraden van onze begeleidster hebben we ons dan maar heeeeeel nederig opgesteld en vragen we haar nu enkel het nodige, proberen we mee te gaan in haar dagelijkse 'pijntjes' (ze heeft elke dag wel ergens 'pijn pijn pijn') en slijmen we maar wat ...
We zijn wel heel wat creatiever geworden, we proberen met de weinige dingen die we hebben toch ons werk te doen.
Ik heb al heel veel contacten gelegd met organisaties, personen uit de stad om activiteiten te organiseren zoals sport- of dansworkshops, voetbaltoernooi met een ander internaat, vorming etc, dat is wel heel leuk want sommige zijn heel enthousiast om mee te werken!
Enkele van de activiteiten die we al hebben gedaan met de jongens:
*pisquiz
*computerles
*dansworkshop
*tienbal
*filmavond (ze hebben zich doodgelachen met 'despicable me')
*gisteren een kookles 'baka bana', dat zijn soort van appelbeignets maar dan met bananenschijven erin, superlekker! Deze activiteit was echt een succes! De jongens leerden ons nog hoe we pannenkoeken bakken op hun manier, van die hele dikke pannenkoeken gebakken in een pan vol vet!
 |
| 'neeee deze vrouw staat niet op foto!' |
Morgen maken ze voor ons bami klaar dankzij Carmelita van de bib (omdat we haar met de computer leren werken) en nemen wij (hopelijk Belgische) chocolade voor hen mee, ik kijk er al naar uit!
 |
| Keukenpersoneel |
 |
| Carmelita, de gekke vrouw van de bib! |
 |
| apetrots met hun baka bana's |
Ik dacht trouwens dat ik me al doodgefietst had op kamp maar ik was verkeerd! Elke dag fietsen we een half uur naar stage (en terug) en in meer dan 30°C, voor al de rest proberen we ook zoveel mogelijk met de fiets te doen, dus ik overtref mezelf haha!
Er staan nog veel leuke dingen op het programma! Ik hou jullie op de hoogte!
Eline
Abonneren op:
Posts (Atom)