Nieuw Aurora

Nog maar vijf weken in Su! 

De tijd vliegt dus genieten, genieten, genieten is de boodschap!

Dat was alvast het motto van het voorbije weekend want we zijn opnieuw vier dagen het binnenland in gereisd, en hoe?!   Dit overtreft onze voorbije (georganiseerde tours) trips op een bepaalde manier!

Was dit dan de echte cultuurshock? Ergens wel.

Dankzij Stichting Sabi (zorgt voor stagiaires op ons internaat en zet een computerproject op poten in de Johannes Arabischool te Nw Aurora) kregen we de ongelofelijke kans om af te reizen naar het binnenland, het dorpje Nieuw Aurora aan de Surinamerivier. 

Onze opdracht: interviews afnemen van schoolkinderen, leerkrachten en dorpsbewoners over het computerlokaal dat wordt ingericht op de plaatselijke school.

Donderdagmorgen staan we popelend klaar om 8 uur om opgehaald te worden door ons reisgezelschap: Edgar (jongen van het internaat die oorspronkelijk uit het dorp afkomstig is) en zijn twee neven, cameraman Piet. Naar Surinaamse gewoonte laten ze ons wachten tot ongeveer half elf, dat levert nog wat quality time met onze lieve huisgenotes die ons verlaten. Zondag staat ons dus een halfleeg huis te wachten, sip!

Maar goed, eenmaal het taxibusje volgepropt zit, kan de reis beginnen richting Nieuw Aurora. Zo’n drie uur rijden en een uur varen vanaf Atjoni, de bootopstapplaats.

Atjoni

Tijdens de rit was ik bijna ingedommeld tot de auto bruut moest uitwijken voor een dronken bromfietser die ‘solliciteerde voor de dood’, ik zweer het - het scheelde geen haar of we zaten met een Surinaams lijk!

In de boot was het weer genieten van de natuur, het water en de stroomversnellingen (soelas) die voor ons net zo leuk waren als de boomstammetjes maar voor de bootsman en companie minder, zij moesten de boot er immers doorheen slepen/trekken/sleuren.

Stroomversnelling

Om 16u kwamen we aan op Nieuw Aurora, vlak aan het schooltje en de huisjes van leerkrachten en schoolhoofd Mevr. Despo, bij wie we zouden logeren.

Dat liep even anders… Ze gaf ons een kamertje van enkele vierkante meter voor onze hangmatten (ik stond al direct op een huge kever met mijn blote voet) en al snel bleek dat ze niet zou koken voor ons of wat dan ook. We hadden maar enkele flessen water mee en koekjes dus we vreesden al voor een hongerig weekend. Gelukkig was er onze held, Edgar!

Na ‘vergadering’ met zijn neven kwam het ‘bevel’ om bij hun familie te logeren. Ze vonden onze ontvangst echt niet kunnen en wilden heel graag dat wij in een bed sliepen in het huis van hun nonkel. Daarbovenop heeft hun familie het hele weekend gekookt voor ons, van gastvrijheid gesproken! We waren helemaal ondersteboven van deze hartverwarmende familie die alles wat ze hadden met ons wouden delen, fantastisch! Ze vonden het zelfs niet leuk dat wij hen als wederdienst koekjes en chocolade gaven, dat hoort niet in hun cultuur, gastvrijheid ten top!

Na onze ‘verhuizing’ hebben we het dorp verkend. Hutjes, zand, kreekjes, vuurtjes, bomen en beestjes, we waren onder de indruk. Het dorp is nog vrij primitief; er is enkel stroom in de avonduren, geen internet, slechts enkele kleine winkeltjes, geen eettentjes, hoofdzakelijk houten hutjes en alles gebeurt er in, op of rond de rivier. 
Vrouwen, kinderen lopen er met teilen en emmers op hun hoofd, in panjies (doeken) gewikkeld, alsof het niets is.

Vrijdag heeeeel vroeg opgestaan voor het filmen.
We hebben beelden gemaakt van op de schoolboot die kinderen uit omliggende dorpen afhaalt.

 De ochtendmist hing nog over het water, prachtig!

Aangekomen op de Johannes Arabischool was het meteen tijd voor de morgenzege.

morgenzege 

De kinderen zongen liederen, luisterden naar het gebed en toen verwelkomden ze ons met een lied. Ik was zo ontroerd, stond bijna te wenen, haha!

overhandiging laptops

We hebben de laptops die we meehadden, overhandigd en toen riepen alle kinderen in koor ‘dankuwel stichting sabi’. Wat een dankbaarheid!

Johannes Arabischool

Heel wat kinderen wouden op de foto. Toen de lessen startten, konden we starten met de interviews van de kinderen. Ik heb zo’n tien kinderen geïnterviewd uit de oudste klassen. Ze waren heel verlegen en vonden het best moeilijk om op de vraagjes te antwoorden, toch was het zo’n leuke ervaring!

De voormiddag vloog voorbij, we interviewden nog leerkrachten, keken toe hoe kinderen slagbal speelden, namen foto's, ...

Tijd om wat bij te komen en hoe kan dat beter dan in een hangmat? Met vers geplukte sinaas bij de hand, even de ogen sluiten en daar stond al weer een lekkere maaltijd voor ons klaar! Zo verwend. 

Om toch nog iets actiefs te ondernemen, besloten we de korjaal te nemen en naar een zandbank te peddelen. Hoe geweldig was dat, een privé-strandje en heerlijk water om in te zwemmen, baden,... GENIETEN!

Korjaal

Het schoolwerk en thuisfront waren even heel ver weg, enkel stilte (op enkele oerwoudgeluiden en kabbelend water na) en lekkere zonnestralen overheersten op dat moment. De Surinamerivier: Heaven!

mijn privé-strandje 'sipaliwini beach'

Het werd snel donker en we zijn kaaimannen gaan zoeken! In een kreekje kon je met een lampje de ogen van zeker 15 kaaimannen spotten, zooo spannend!

kaaimannen spotten

Zaterdag, tijd voor de laatste interviews, met dorpsbewoners deze keer. Alweer een interessante ervaring want je denkt er niet over na dat er nog mensen zijn die niet weten wat een computer is en wat je ermee kan doen. 

Verder zouden we zelf koken, dat was buiten tanteke gerekend want ze vond het niet kunnen dat wij als gasten zelf ons eten zouden klaarmaken! Hangmat maar terug opgehangen en laat die kokosnoten, banaantjes, sinaas,... maar aanbrengen!

Aan de oever van de rivier nog enkele pogingen ondernomen om te vissen maar het enige wat aan mijn haakje hing was : een vieze handdoek of beplanting... teleurstelling! 

Tijdens het fotograferen van het dorpje nog op een mini-bakkerijtje gekomen en lekkere warme broodjes gekocht. Nog een leuk zelfgemaakt souvenir gekocht en de dag was weer compleet!

op het voetbalveld

Een potje golfen (kaartspel) met Edgar, Ines en Samuel en dan zit ons avontuur er helemaal op, rest ons alleen nog de terugkeer op zondag... Afscheid van Nieuw Aurora, een geweldige familie, misschien zelfs wel van het binnenland ..!